W filmie Leszka Dawida „Jesteś Bogiem” jest taka scena, w której Magik, Rahim i Fokus – dla niezorientowanych byli to członkowie kultowego składu hip-hopowego Paktofonika – usiłują połączyć się z internetem. Jest rok 1997, panowie chcą zagłosować na swój zespół w plebiscycie Wiktorów i  przez dłuższą chwilę z napięciem wpatrują się w kanciasty monitor, wsłuchują  w jakieś zupełnie dzikie dźwięki i nagle ulga – połączył się! Można wejść na stronę telewizji.  Łał, a nawet WOW!
Te dzikie dźwięki towarzyszyły przez kilka ładnych lat pokoleniu dzisiejszych czterdziesto- i trzydziestolatków. Młodszym w głowie się nie mieści, że sieć nie działa spod palca – mamy w domu jej źródło, a reszta dzieje się automatycznie (przez grzeczność nie wspomnę  o opcji mobilnej – bo to już w ogóle najprostsza rzecz na świecie, zwłaszcza w Orange).  Procedura połączenia ze światem była kiedyś niesamowicie skomplikowana.  Po pierwsze nie każdy miał komputer. Ja miałam i w 1997 roku napisałam na nim moją pracę magisterską. Dysk 286 – dzisiaj można je dostać na Allegro z opisem SPRZĘT Z EPOKI. Ale brakowało mi wiedzy, jak połączyć się za jego pośrednictwem z internetem.

Za to na moim wydziale na UW można było się łączyć z siecią na zajęciach komputerowych, jednak było małe ALE. Kraty. Pracownia komputerowa była jak zamek z fosą pełną rekinów – sprzęt stał za drzwiami i na dodatek przymocowano do nich kratę z kłódką.  Można było skorzystać z tych kilku kompów tylko i wyłącznie na zajęciach, ale liczba chętnych była po prostu zbyt duża i nie każdy się dopchał. Ja na przykład chyba raz podstawiłam nogę koledze i dopadłam do pudełka wielkości kartonu na kozaki z Deichmanna. Ale do dziś pamiętam dreszcz emocji, gdy usłyszałam charakterystyczne „plum” i sieć ruszyła!

Może trudno w to uwierzyć, ale ja naprawdę nie jestem mamutem.

***

Podobno pierwszy e-mail w Polsce został wysłany w sierpniu 1991 roku, z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego do Kopenhagi, jednak źródła mówią, że stało się to rok wcześniej i to w Krakowie. Założę się, że te plotki to kolejna odsłona starego sporu dwóch miast – dość powiedzieć, że było to na początku lat 90. ubiegłego stulecia (może jestem jednak mamutem?).

W 1992 roku nad Wisłą mieszkało już 2 tysiące internautów, byli to głównie pracownicy naukowi uczelni. A dziś? Znalazłam różne dane, ale szacuje się, że  około 60% Polaków korzysta z sieci. I naprawdę trudno nie docenić w tym wszystkim roli legendarnego już numeru uruchomionego przez Telekomunikację Polską, czyli 0-20-21-22. On plus modem i linia telefoniczna otworzyły nam bramy. Bramy raju!

Po raz 18. o prestiżowy tytuł Dobroczyńcy Roku ubiegają się firmy, które angażują się społecznie, wspólnie z organizacjami pozarządowymi oraz swoimi wolontariuszami pomagają w rozwiązywaniu problemów społecznych. W ubiegłym roku z inspiracji Orange Polska, w konkursie pojawiła się nowa kategoria „Nowe technologie w społecznym zaangażowaniu”, której zostaliśmy też opiekunem.

O tym, jak wygląda strategiczna filantropia biznesu i jak zmienia się pod wpływem internetu i mediów społecznościowych rozmawiam z Krystyną Jędrzejewską – Koordynatorką Konkursu o tytuł „Dobroczyńca Roku” Akademii Rozwoju Filantropii w Polsce:

Jak wygląda społeczne zaangażowanie biznesu?

Z 18 lat doświadczeń Konkursu o tytuł „Dobroczyńca Roku” wynika, że coraz więcej przedsiębiorstw w Polsce angażuje się społecznie. Do grona dużych firm, które już od lat praktykują filantropię i wolontariat, dołączają średnie, małe, a nawet mikro firmy. Wielokrotnie skala zaangażowania tych ostatnich, w porównaniu z ich możliwościami, jest ogromna. Widać także, że wiele firm podchodzi do swojego społecznego zaangażowania w coraz bardziej przemyślany sposób – to już nie tylko raz w roku chaotycznie organizowane zbiórki świąteczne na rzecz potrzebujących. Obecnie to systematyczne, długotrwałe wsparcie udzielane wybranym organizacjom pozarządowym. Firmy nie tylko przekazują organizacjom pozarządowym darowizny, ale wspólnie z nimi wymyślają i realizują ważne dla obu stron akcje społeczne. Dzięki temu zarówno organizacja, jak i firma mogą realizować swoją misję. Pracownicy firm ze wszystkich szczebli mogą dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem prowadząc warsztaty dla organizacji pozarządowych, dla studenckich kół naukowych albo dla uczniów w szkołach.

Czy nowe technologie zmieniają zaangażowanie społeczne firm?

Wiele firm, nie tylko z branży IT, tworzy różnego rodzaju aplikacje w ramach prowadzonych kampanii społecznych. Jest coraz więcej aplikacji mobilnych do „zbierania” przebiegniętych lub przejechanych na rowerze kilometrów. Za każdy kilometr zebrany przez użytkowników aplikacji firma przekazuje pieniądze na rehabilitację dzieci, sadzenie drzew, stawianie stojaków rowerowych, protezy dla osób niepełnosprawnych albo przekazuje „złotówkowy ekwiwalent” uzbieranych kilometrów na rzecz wybranej organizacji pozarządowej. Inne przykłady wykorzystania nowych technologii to tworzenie platform edukacyjnych – banki tworzą portale, na których można zdobywać wiedzę ekonomiczną. Niektóre banki przekazują część swojego dochodu z transakcji dokonywanych kartami zbliżeniowymi, a cel takiej darowizny może wybrać użytkownik karty. Inny przykład to pracownicy firmy produkującej telefony komórkowe, którzy prowadzą warsztaty z programowania dla uczniów. W Konkursie o tytuł „Dobroczyńca Roku” od dwóch lat jest kategoria „Nowe technologie w społecznym zaangażowaniu”, w której firmy zgłaszają takie i wiele innych przykładów swoich działań społecznych.

A jak nowe technologie wpływają na naszą indywidualną dobroczynność?

Dzięki nowym technologiom nie tylko firmom łatwiej angażować się społecznie, ale także osobom indywidualnym. Na platformach crowdfundingowych grupy nieformalne i organizacje pozarządowe mogą organizować zbiórki pieniędzy na zbudowanie nowego placu zabaw, organizację pikniku naukowego, nagranie teledysku reklamującego okolicę, remont świetlicy, kino plenerowe, warsztaty teatralne albo taneczne dla młodzieży i seniorów. Możliwości nie mają końca, jeśli grupa pasjonatów dobrze wypromuje swój projekt i przekona dziesiątki osób do przekazania niewielkich darowizn, każdy dobry pomysł ma szansę na realizację. Dzięki temu każdy, przekazując choćby kilka złotych, ma szansę przyczynić się do realizacji wartościowych inicjatyw.

Niekończące się możliwości daje również e-wolontariat, czyli dobrowolne działania podejmowane w Internecie, którym przyświeca społeczny cel.  Bardziej obrazowo: to na przykład uzupełnianie haseł na Wikipedii, tłumaczenie materiałów na bezpłatnych platformach edukacyjnych (np. Khan University), dziennikarstwo obywatelskie czyli zdawanie relacji z ważnych spraw, które dzieją się w otoczeniu i publikowanie ich w internecie. Dynamicznie rozwija się także „mapowanie” czyli społecznościowe tworzenie map, na przykład mapowanie zabytków w naszym mieście. Jak widać w Internecie też można zrobić wiele dobrego.

My, jako partner konkursu nie starujemy, ale zapraszamy do głosowania na inne zaangażowane społecznie firmy. Wejdź na głosuj.dobroczyncaroku.pl i zdecyduj, która firma zasługuje na tytuł „Dobroczyńca Roku 2015”. Masz czas do 13 kwietnia!

Dzięki internetowy i mediom społecznościowym możemy pomagać zawsze i wszędzie – wysłać swój głos czy wsparcie dla projektu w najdalszym zakątku świata. Czy „wirtulane” zaangażowanie pomaga w pomaganiu innym tu i teraz, czy raczej zwalnia nas z obowiązku pomocy w „realu”. Jak myślicie?