Co się dzieję? Tak przez większość meczu pytali siebie kibice Barcelony na całym świecie. Tak słabo, bez pomysłu grającej Dumy Katalonii nie widzieliśmy nie tylko od miesięcy, ale chyba też od lat. I chyba w tym, a nie tylko w znakomitej grze Interu trzeba upatrywać to co stało się wczoraj na stadionie w Mediolanie. I można zwalać to na kilkunastogodzinną  podróż autobusem Katalończyków i przemęczenie po ostatnich meczach, jak jednak wytłumaczyć brak pomysłu w ataku, albo bronienie się dwójką albo trójką przeciwko Mediolańczykom. Podczas gdy Barca atakowała na polu karnym przeciwko często niemal całej jedenastce Interu, to Włosi (choć trudno nazwać Inter – Włochami),  to Inter przy konstruowaniu akcji ofensywnych spotykał opór najwyżej kilku zawodników, a reszta gdzie …? 3 do 1 wydaje się więc  najniższym wymiarem kary, choć pozostaje pytanie za co ta kara? Za to, że w ostatnich miesiącach Barca to był klub prezentujący najpiękniejszy football, a Messi był piłkarzem już XXII a XXI wieku?

Choć taki wynik niesie dla nas też dobrą informację.  Na Nou Camp mecz jaki nas czeka będzie prawdziwą piłkarską ucztą. A tam wszystko jest możliwe. Barca już to pokazała przegrywając w sezonie 1999/2000 z Chelsea na wyjeździe 3 do 1 i wygrywając u siebie później 5 do 1. Josep Guardiola będzie miał jednak trudniejsze zadanie. Bo katalońskie „oblężenie Częstochowy” napotka na włoski mur, który w 90 minut wcale nie musi skruszyć.

Od 3 tygodni jestem w Nowym Jorku – zaległy urlop. Po „aklimatyzacji” i kilku podróżach wreszcie się odzywam. Obserwacja mieszkańców „wielkiego jabłka” jest jednym z moich ulubionych zajęć. Styl komunikacji jest tu bardzo demokratyczny. Przykładowo iPhon czy BlackBerry to nie telefon zarezerwowany dla klasy średniej, ma go praktycznie każdy: biały kołnierzyk, robotnik a nawet dzieciaki. W Polsce korzystanie z nich nadal urasta do modelowych symboli statusu, które dla szpanu często kładzie na kawiarnianych stolikach czy klubowych barach… Tu są zwykłym narzędziem komunikacji a używa ich wiekszość mieszkańców miasta. Co jakiś czas wymienia się je na nowe, nie przesadnie o nie dba.

Obserwacje najlepiej robi się to w metrze, bo czasu na przejazdy poświęca się tu sporo. Bywam tu praktycznie co roku, co daje mi pogląd o zmianach w codziennej kulturze miasta i kraju. Dojazd do pracy zajmuje nowojorczykom nawet 2-3 godziny. Czytanie gazet, książek, słuchanie muzyki, ale też malowanie się, jedzenie i spanie, to w metrze norma. Zresztą, instytucja ta ma obecnie gigantyczny deficyt, co niestety widać.

Sam wciąż nie korzystam z iPhona czy BB, które uważałem za trochę przereklamowane. Jakiś czas temu co prawda przymierzałem się do używania służbowego BB, ale przyznam z trochę z negatywnym nastawieniem, choćby z powodu jego maleńkiej klawiatury i uwiązania do firmowego maila. Teraz z kolei próbuję używać iPhona. I na serio zastanawiam się od tygodnia nad przejściem z ulubionej Nokii na iPhone. Dlaczego? Bo te, jak mi się wydawało dotąd „zabawki” niesamowicie ułatwiają codzienne funkcjonowanie. Sam się o tym przekonałem jeżdżąc po NY z planem metra na iPhonie, chodząc z elektroniczna mapą miasta i na bieżąco sprawdzając prywatnego gmail’a. A wy? Jesteście bardziej iPhone czy BB? A może już iPad… ale o nim napiszę Wam następnym razem.