Ile razy dziennie irytujesz się stojąc korku? Albo gdy chcesz wypożyczyć rower, a trzecia stacja z rzędu jest pusta? Zastanawiasz się, dlaczego w twoim mieście nie ma wybiegu dla psów? Albo miejsca, gdzie można poćwiczyć na świeżym powietrzu? A może są, a ty o nich nie wiesz…?

Na pewno znacie jakdojade.pl – wyszukiwarkę połączeń komunikacji miejskiej. Dzieło poznańskiego start – up’ u przyjęło się także w innych miastach, bo odpowiadało na realną potrzebę mieszkańców. Możliwości jest wiele – wystarczy się rozejrzeć 🙂

Jeśli masz pomysł, jak ulepszyć życie w swoim miejście, weź udział w naszym konkursie. Do dyspozycji dostaniesz API (otwarte interfejsy programowania), dane miejskie, infrastrukturę i wsparcie ekspertów. Pole do działania jest ogromne – miasta mają wiele rodzajów danych – geodezyjnych, o działkach, parkingach, miejscach rekreacyjnych i in. Potrzebny jest dobry pomysł, jak je wykorzystać i umiejętność programowania.

Partnerami konkursu są, oprócz Orange Polska, miasta: Warszawa, Gdańsk, Poznań, firma Oracle, organizacje pozarządowe (m.in. Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”, Centrum Cyfrowe Projekt: Polska) i fundusze technologiczne (m.in. Investin, Black Pearls). Udało nam się zgromadzić tak wiele podmiotów, ponieważ idea jest szczytna- wszyscy chcemy, zeby w miastach żyło nam się lepiej, wygodniej. I wszyscy mamy na to wpływ.

Posłuchajcie, co mówią o konkursie menadżerowie z Orange:

Jeśli jeszcze nie jesteście przekonani, przeczytajcie rozmowę z laureatem 1. edycji konkursu

To jak, dorzucacie swoją cegiełkę do inteligentnego miasta? 🙂

Zgłoszenia przesyłajcie za pośrednictwem strony konkursu. Tam też znajdziecie przydatne informacje: harmonogram, nagrody i in.

Anna Przybylska, Diamentowy Klaps Filmowy, Orange Kino Letnie 2012

Kiedyś było łatwiej. Wystarczyło przestawić ustawienia Windowsa tak, by nie uruchamiał automatycznie wkładanych pendrive’ów… i tyle. Święty spokój, wirusy – przynajmniej te  z przenośnych nośników – dały nam święty spokój.

Teraz czytam sobie o BadUSB, o którym piszą nawet – to znak wzrastającej świadomości bezpieczeństwa IT, hurrra! – mainstreamowe media i zastanawiam się, czy w erze wszechobecnych chmur potrzebujemy jeszcze pendrive’ów? Czy może inaczej – czy potrzebujemy ich do codziennych zastosowań, przy zachowaniu pełnej świadomości, że są dane, który za żadne skarby w chmurze znaleźć się nie powinny? A może wyrzucić je w diabły i nie zastanawiać się, czy pendrive, który właśnie chcemy wetknąć do USB w naszym komputerze cichaczem nie będzie udawał wirtualnej klawiatury i za chwilę źli ludzie nie przejmą totalnej kontroli nad naszą maszyną?

Jak sądzicie, czy – choć w mojej opinii to pytanie powinno brzmieć: „Jak prędko” – doczekamy się chwili, gdy „pentek” pójdzie w ślady dyskietki (a przynajmniej jego rola zostanie mocno zmarginalizowana), a nasze wnuczęta będą pytać: „Dziadku, a co to był pendrajw?”. W świecie Internetu Rzeczy nie unikniemy sytuacji, w której gros naszych danych będzie się kotłować gdzieś w cyber-przestrzeni, tak samo jak nie uciekniemy przed Big Data. Trzeba po prostu kontrolować wszystko, co wychodzi poza zasięg naszej domowej sieci, a jeśli już trzeba coś przenieść, to na kupionym z pewnego źródła, porządnym, szyfrowanym, zabezpieczonym przed malware’em (i wcale nie takim drogim) pendrivie. A wtedy cyber-obwiesie to całe swoje BadUSB będą sobie mogli w buty włożyć.