Wczoraj, gdy Marek podsumował Pracownie z Orange,  pytaliście, czy to nasze ostatnie słowo. Oczywiście, że nie!  A oto dowody, że tworzenie przyjaznych i twórczych przestrzeni edukacyjnych w małych społecznościach – jest dla nas ważne.

„Wyjątkowa koalicja”, „jedna z najważniejszych w ciągu ostatnich lat inicjatyw na rzecz poszerzenia dostępu do wiedzy i kultury w małych miejscowościach”- Bogdan Zdrojewski, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. „To cenna i ważna inicjatywa na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego”, „ten program łamie bariery w dostępie do wiedzy”- Michał Boni, Minister Cyfryzacji i Administracji. „Znacząca inicjatywa publiczno-prywatna” – Jerzy Koźmiński, przewodniczący Rady Fundacji Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego. O czym mowa? O naszym wspólnym Programie internetyzacji polskich bibliotek publicznych.

Wczoraj 23 lipca 2012 r. podpisaliśmy Porozumienie o kontynuacji tego Programu na kolejne 3 lata. Dzięki niemu ponad 3 500 placówek bibliotecznych w małych miejscowościach ma już podstęp do darmowego Internetu, szkoleń i wiedzy, nowoczesnego sprzętu. Czekamy na kolejne.

Biblioteka zawsze była oknem na świat, teraz także ten wirtualny. Wg. badań FRSI 37% osób właśnie tu po raz pierwszy skorzystało z Internetu!

Ze zdumieniem przeczytałem przed wyjazdowym meczem Lecha z Żetysu, że Lovrencsics – nowy gracz Kolejorza – pierwszy raz leciał samolotem. Jak to? W jednej z biografii Brazylijczyka Ronaldo uderzyło mnie to, że spędzał w samolocie chyba więcej czasu, niż na boisku. Czyż nie wszyscy znani z ekranów sportowcy rodzą się w chwale, są przyzwyczajeni do fleszy, luksusów, presji i podróży? To oni nie są maszynami?

Nie są. Przypomniały mi się przypadłości Macieja Sadloka, czy wcześniej Tomasza Łapińskiego, a nawet Dennisa Bergkampa, którzy bali się latać. Sadlok swego czasu nie przyjął powołania Smudy, gdy reprezentacja leciała do Ameryki Północnej. Na szczęście po niedawnym powrocie z Polonii do Ruchu Chorzów zapewnił, że po jego lęku nie ma już śladu i poleci z zespołem na rewanżowy mecz w Lidze Europy. W przeszłości, przed wylotem do Kazachstanu, piłkarz tuż przed startem wysiadł z samolotu. Bergkamp za czasów gry w Arsenalu zostawał w Londynie, gdy koledzy udawali się na mecze wyjazdowe w europejskich pucharach, a na najważniejsze spotkania dojeżdżał samochodem. Jego fobia narodziła się podczas lotu reprezentacji Holandii, gdy jeden z obecnych na pokładzie dziennikarzy ogłosił fałszywy zamach bombowy. Od tego czasu piłkarz już nigdy nie wsiadł do samolotu.

Łapiński również podróżował samochodem. W „Przeglądzie Sportowym” opowiadał, że im częściej latał, tym większy odczuwał lęk, aż w końcu doszło do niecodziennego wydarzenia: „(…) Kadra wracała ze zgrupowania w Chile. Godzinę po starcie przelatywaliśmy nad Andami i nagle samolot zaczął spadać. Po prostu runął ku ziemi – lecieliśmy bezwładnie w dół może kilometr, może więcej. Nie wiem, bo zgasły wszystkie ekrany. W ogóle nie czułem siedzenia, zawisłem na pasach. Ci, którzy nie zdążyli się zapiąć, uderzali głowami o sufit. Przerażenie i sceny nie do opisania…” Łapiński latał jedynie w wyjątkowych sytuacjach, ale przyznaje: „W samolocie wszyscy myśleli, że śpię, ale ja zawsze udawałem. Tak naprawdę siedziałem bez ruchu w nieprawdopodobnym napięciu i wsłuchiwałem się w każdy odgłos maszyny.”

Problemy z lataniem to oczywiście jedynie mikroskopijny dowód na to, że nawet najlepsi sportowcy nie są niezniszczalni. Funkcjonują w świecie dużych pieniędzy, w świetle mediów, pod presją kibiców. Oczekujemy, by byli bezbłędni, krytykujemy, obwiniamy. Sebastian Deisler, były gracz Bayernu Monachium, zakończył karierę w wieku 27 lat, ze względu na to, że – jak sam przyznał – zaczął się czuć nieszczęśliwy, kiedy za wszelką cenę starał się sprawić radość innym.

Oglądając widowiska sportowe pamiętajmy, że na ekranie widać nie tylko świetnych sportowców, ale przede wszystkim ludzi. Jeśli macie wątpliwości, że naprawdę są tacy, jak my, przypomnijcie sobie ten krótki filmik:

Trochę upraszczając, Telco 2.0 polega na udostępnianiu na zewnątrz interfejsów, które umożliwią tworzenie aplikacji służących do realizowania własnych usług telekomunikacyjnych. Dotychczas tworzeniem i udostępnianiem takich usług zajmowali się sami operatorzy, teraz proponują to praktycznie każdemu, kto ma dostęp do Internetu.

W zakres takich usług wchodzą np. wysyłanie na telefon SMS-ów czy MMS-ów o dowolnej treści i w dowolnej ilości oraz ich odbiór, lokalizacja użytkownika telefonu, click-to-call (połączenie telefoniczne za pomocą komputera) czy tzw. uwiarygodnienie numeru telefonu, czyli szybkie sprawdzenie, do jakiej sieci należy…

Jak to działa? Dzięki API (Application Programming Interface). To proste narzędzie umożliwia włączenie dodatkowych funkcji w istniejących już aplikacjach albo budowanie całkiem nowych systemów i usług. Telco 2.0 może być stosowane zarówno w życiu codziennym, jak i w biznesie. Daje ogromne możliwości, które kończą się tam, gdzie kończy się nasza fantazja…

Wyobraźmy sobie, że jesteśmy w Rio de Janeiro. Trwa karnawał, a nasza druga połówka wciągnięta w wir tańca gdzieś się zagubiła. Wokół głośno i tłum imprezowiczów. Co robimy? Możemy zlokalizować ją przez telefon. Albo – jesteśmy szefem firmy i chcemy wiedzieć, gdzie są nasi pracownicy, szczególnie ci, których rzadko widzimy w pracy (piją piwo w pubie? a może biegają od spotkania do spotkania z klientem pracując na wynik firmy?). Można to sprawdzić dzięki funkcjom, które pozwalają na kontrolowanie miejsca i czasu pracy.

Ciekawym rozwiązaniem jest wzbogacenie portali społecznościowych czy e-commerce w możliwości Telco 2.0. Interesujące pomysły powstają też w ramach akcji Orange Labs Telco 2.0 University. Jeden z użytkowników forum pisze: „Inny pomysł na usługę przyszłości: Jadę tramwajem. Na przeciwko siedzi dziewczyna. Dostaję SMS-a o następującej treści: Jej status na Facebooku: wolna, wczoraj kupiła tomik wierszy Szymborskiej, proponowany cytat: „Tacyśmy zadziwieni sobą, że cóż nas bardziej zdziwić może?”. Fantastyka czy przyszłość, jak myślicie?