Na wstępie podsumowania minionego weekendu chciałem zaznaczyć, że będzie smutno, chłodno, prawdopodobnie w niektórych momentach nie ominę również szydzenia. Cóż w taki a nie inny sposób, zachowały mi się w pamięci piątkowo-sobotnio-niedzielne sportowe wydarzenia. Pora rozpocząć i przejść do konkretów.
Zacznę od siatkóweczki. Osobiście jestem za rywalizacją fair play. Jednak na to, co ma miejsce we Włoszech już brak jakichkolwiek porównań. Siatkarskie, prowincjonalne turnieje mają bardziej przejrzysty system. Może warto uczyć się u podstaw. Rozpisywałem się już na ten temat i również głęboko rozmyślałem komentarz użytkownika o nicku Benchmark. Może to nudne, ale jeszcze jedna ciekawostka z serii – (oczywiście) paradoksy. Przeanalizujmy drogę rywali z pierwszej fazy – Niemców. Nasi sąsiedzi przegrali z nami, następnie trafili do „łatwiejszej” grupy i już z niej awansowali to trzeciej fazy. Podczas, gdy polscy siatkarze mundial oglądają od soboty w szklanym ekranie. Żeby było jeszcze ciekawiej, to biało-czerwoni zajęli miejsce w drugiej dziesiątce, a Niemcy (przypomnę, przegrali z Polakami) grają dalej z szansą na medal. Oczywiście, nie można bronić się tylko niesprawiedliwym systemem, trzeba odnieść się do poziomu gry siatkarzy, a ten na miarę medalu chyba rzeczywiście nie był.
W kuluarach szepczą, że w piłkarskiej ekstraklasie doszło do zmian, że nadchodzi nowa era. Wisła – marny remisik, Legia – druzgocąca porażka, Lech – mimo ciekawej postawy w europejskich pucharach, również przegrana. Osobiście, jakiegoś przewrotu nie widzę. Polska liga zawsze kojarzyła mi się z loterią i tu nigdy żelaznych faworytów jakoś nie dostrzegałem. Może to zawsze powodowało, że było ciekawie i często śmiesznie. A może na to wszystko potrzeba jeszcze czasu. Niby stadiony idą w górę, kibice nie zawodzą. Tylko na boisku coś nie idzie. Chyba nie ma sensu szukania przyczyn, czasem lepiej się z tego pośmiać.
Bo jeśli ktoś chcę obejrzeć piłkę nożną na wysokim poziomie to niestety, nadal musi obierać kierunek – zachód. W niedzielne popołudnie angielscy kibice (i chyba nie tylko) żyli derbami Londynu, w których zagrał Łukasz Fabiański. Mimo przegranej Arsenalu, był to bardzo dobry występ polskiego bramkarza. Zresztą angielskie gazety przyznały Fabiańskiemu wysokie oceny. Bądźmy szczerzy, pan Łukasz nie miał szans przy żadnej z bramek. Pierwsza, zdobyta przez Drogbę, wpadła od słupka i przypominała trochę hokejowego gola. A druga Alexa… nazwałbym to „Carlosowym” uderzeniem. Ta piłka miała taką prędkość, że w pewnym momencie zmieniła kierunek jak balon. Bramka – stadiony świata! Trzeba koniecznie pochwalić pana Łukasza za odważne decyzje, zwłaszcza w sytuacjach „sam na sam”. Wielkie brawa. Nowe, niezbędne doświadczenie, a jak się uczyć to z najlepszymi i od najlepszych.
Smutny ten weekend, bo przyszło opisywać porażki. Szczypiorniści Vive Kielce też nie zdołali wygrać w Chambery. Choć minimalna, to jednak druga porażka w Lidze Mistrzów, a przed kieleckim zespołem same trudne spotkania, bo los nie był łaskawy i trzeba grać w „grupie śmierci”.
Na koniec kilka zdań poświęcę również kolarskiej porażce, choć robię to wbrew własnej woli i obietnicy. Świetnie Polacy. Cudowna jazda na szosowych mistrzostwach świata po ulicach Melbourne. Świetne lokaty. Frazesy „będziemy walczyć” nie są już nawet śmieszne. Z roku na rok jest coraz gorzej. Z porażek wyciąga się wnioski. Nie wiem, po co cała ta wyprawa do Australii? Chyba tylko na wycieczkę, bo po nic więcej. Antypody, palmy, ocean, słoneczko, wakacje jak się patrzy. Tym bardziej nie rozumiem, skoro taka ciężka sytuacja finansowa w PZKol, a fundusze na męską kadrę się znalazły. Tyle, że na kobiecy skład już nie starczyło. Z męskiej reprezentacji na wyjazd zasługiwał tylko Maciej Bodnar, który pokazał chęci i walkę w jeździe ind. na czas, zajmując 9. miejsce. Panie Macieju, tylko Panu szczerze gratuluję.
