Wczoraj Rysiek pokazał Wam zdjęcia z naszego III zlotu blogowego. No i wspomniał nazwisko pewnego jegomościa. Ktoś zgadł, dlaczego akurat to nazwisko podał? Dziś pewnie nikt, kto korzysta z netu nie wyobraża sobie wpisu bez zdjęcia, czy filmu. Stało się to tak normalne i oczywiste jak dzień i noc (no chyba, ze ktoś mieszka tam, gdzie bywa noc polarna 🙂 ) Są one coraz ciekawsze, bardziej wyrafinowane, odważne. Można by tak wymieniać w nieskończoność. Ale wracając do pytania o Tima. Dokładnie 20 lat temu Tim Berrners – Lee, jako pierwszy umieścił zdjęcie w sieci. To trochę jak pierwszy lot w kosmos. Później już nic nie było takie samo. Rozwój technologii sprawił, że zdjęcia przeszły prawdziwą rewolucję. Obrazy zaczęły się poruszać, pojawiły się bowiem pierwsze filmy. Dziś to nic nadzwyczajnego, że kręcimy filmy, robimy zdjęcia i umieszczamy je w sieci. I robimy to błyskawicznie. Ale 20 lat temu pierwsze zdjęcie w sieci na pewno robiło wrażenie. Ciekawe, co za kilka lat będziemy umieszczać w sieci. Zdjęcia?, filmy?, a może coś zupełnie innego, o czym jeszcze dziś nie mamy pojęcia. A być może będą to hologramy? Macie jakiś pomysł, czym zaskoczy nas połączenie ludzkiej wyobraźni i ultranowoczesnej technologi?

Pamiętacie „Star Trek” i możliwości, jakie dawał jego bohaterom holodek – pomieszczenie, w którym po wgraniu odpowiednich danych można stworzyć niezliczoną ilość alternatywnych rzeczywistości, służących rozrywce czy edukacji. Bohaterowie w holodeku wchodzą w interakcję z wygenerowanym przez komputer otoczeniem i wypełniającymi je postaciami. Z kolei w „Gwiezdnych Wojnach” George Lucas wykorzystywał holografię – kto nie pamięta hologramu księżniczki Lei. Oglądałam „Star Trek” z młodszym bratem (jest zagorzałym fanem serialu do dziś) i nie śniło nam się wtedy, że technologie przypominające te z filmów science fiction mają już praktyczne zastosowanie.

Najprościej rzecz ujmując, holografia to trójwymiarowy zapis obiektu, a następnie odtworzenie go z zachowaniem jego właściwości. Odtworzony obiekt ma trzy wymiary, a trójwymiarowość nie zmienia się wraz z przemieszczaniem się odbiorcy obrazu. Dzięki temu, odtworzony obiekt holograficzny można oglądać z dowolnej strony. Prekursorem tej dziedziny był polski fizyk – Mieczysław Wolfke, który w 1920 roku stworzył jej teoretyczne podstawy. Jego dzieło po 30 latach rozwinął Dennis Gabor, który za holograficzny obraz otrzymał w 1971 roku Nagrodę Nobla. Zaraz potem Salvador Dali zorganizował wystawę swoich holograficznych prac w Nowym Jorku, dedykując ją właśnie Gaborowi. Dziś holografia wykorzystywana jest w wielu dziedzinach – w sztuce, przemyśle rozrywkowym, medycynie, biologii czy informatyce. Przykładowo w kwietniu tego roku na festiwalu Coachella razem ze Snoop Dogiem wystąpił nieżyjący od 16 lat Tupak Shakur. Jego hologram pozdrowił publiczność i zaśpiewał ze swoim przyjacielem „2 of Amerikaz Most Wanted”.

To na pewno robi wrażenie, ale jeszcze ciekawsze wydają się biznesowe możliwości transmisji holograficznych na żywo, z których mogliby skorzystać choćby politycy czy firmy. Przykładowo kandydat w kampanii czy prezes dużego koncernu mógłby w tym samym czasie przemawiać w wielu miejscach, przy czym jeden z przemawiających byłby realny, a pozostali stanowiliby jego hologramy. Inne zastosowania to spotkania z klientami z innego miasta czy kraju. Być może holografia już wkrótce zastąpi dzisiejsze wideo i audio konferencje oszczędzając ludziom długich wyjazdów służbowych. A schodząc na nasze podwórko… wyobrażacie sobie holograficzny mecz na żywo w czasie EURO? Ci kibice, którzy nie mieli biletu, mogliby obejrzeć zmagania swoich faworytów na alternatywnym stadionie…

A może widzicie ciekawsze zastosowania holografii? Czekam na Wasze pomysły 🙂