Tomek Sulewski, którego bardzo dobrze znacie, odbył niedawno miesięczną wyprawę do Chin, której głównym celem było zdobycie szczytu Muztagh Ata (7546 m n.p.m.). W wyprawie brało udział 9 osób, w tym znana himalaistka Anna Czerwińska. Zdobycie tak wysokiej góry jest trudnym zadaniem, wymagającym długiego przygotowania. – Wcześniej chodziłem po Tatrach, Alpach, ale chęć poznania gór wysokich zwyciężyła. Pierwszy raz wspinałem się na tak wysoką górę – opowiada Tomek.

O czym należy pamiętać planując wycieczkę do Chin? Tomek kontaktował się z bliskimi przede wszystkim przez telefon komórkowy. – Wyjeżdżając za granicę należy pamiętać, żeby już w Polsce uruchomić usługę roamingu. Można korzystać również z telefonii satelitarnej, jednakże wiąże się to z wyższymi kosztami niż roaming – radzi. Kolejnym rozwiązaniem jest zakup karty na miejscu. – Zakup karty telefonicznej w celu wykonywania połączeń międzynarodowych nie należy do najłatwiejszych i wiąże się z ogromną biurokracją. Należy udać się do odpowiedniego punktu i wypełnić formularz, w którym wymagane jest podanie swoich danych osobowych – opowiada.
Podczas wspinaczki na szczyt Muztagh Ata uczestnicy wyprawy kontaktowali się ze sobą za pomocą radia. – Co ciekawe, na całej trasie prowadzącej na szczyt mieliśmy zasięg w naszych telefonach komórkowych – dodaje z uśmiechem Tomek.

Wyjeżdżając do Chin należy nastawić się na utrudniony dostęp do internetu, dlatego już przygotowując się do wyjazdu warto zrobić listę miejsc, gdzie pomimo licznych blokad ze strony państwa będzie możliwe połączenie z Siecią. – W Chinach jest niewiele miejsc, gdzie można korzystać z Sieci. Jeżeli uda nam się połączyć z Internetem, kolejnym problemem jest bardzo mały transfer. Ogromnym wyzwaniem jest przesłanie nawet kilku zdjęć – opowiada Tomek. –  Najbardziej doskwierał mi brak Google oraz dostępu do bloga – dodaje z uśmiechem.

Tomkowi życzę zdobycia kolejnych szczytów i zapraszam do lektury jego bloga http://muztagh-ata-2011.blogspot.com/, na którym znajdziecie wiele cennych porad i szczegółową relację z wyprawy.

Dziś rozpoczyna się wielokrotnie już skrytykowane nie tylko w mediach zgrupowanie piłkarskiej reprezentacji Polski (więc już nawet nie chce mi się dokładać kolejnego kamyczka). Zgodnie z przewidywaniami części fachowców i  części internautów przed daleką podróżą posypała się plaga kontuzji. Nie jedzie Szczęsny, Obraniak, Piszczek, Głowacki. Paradoksalnie pojawiają się głosy, że to lepiej, że pewniacy w kadrze (może z wyjatkiem Głowackiego) nie jadą, a pojadą zmiennicy. W sumie mecz o nic, mecz na antypodach będzie szansą dla sprawdzenia tych, którzy funkcjonują poza pierwszą dwudziestką Smudy.

Szkoda tylko, że zawodnicy (z uwagi na ligę) wylatują dopiero dzisiaj. Mecz z Koreą będzie w piątek, a różnica czasu między Warszawą a Seulem wynosi 7 godzin. Teoretycznie wymaga to 7 dni aklimatyzacji. Zawodnicy wylądują na miejscu w środę koreańskiego czasu, więc będą mieli 2 dni. To oznacza, że w najlepszej dyspozycji ich raczej nie zobaczymy. Dla wielu zawodników będzie to ciekawa wycieczka historyczna. Większość kadrowiczów była w szkole w 2002 roku, kiedy za Jerzego Engela dostaliśmy sławne lanie od niedocenianych giospodarzy MŚ 2002. Szkoda, że nie ma w tej kadrze np. Michała Żewłakowa, który mógłby opowiedzieć, jak to dawniej bywało i jak jechało się po zwycięstwo, które w 90 minut stało się klęską. Tamto była historia. Ten mecz raczej do historii nie przejdzie, bo jego ranga żadna, zainteresowanie w Polsce co najwyżej umiarkowane. W końcu Korea Południowa to nie Niemcy, a Seul nie Gdańsk.

Ja widze jednak jeden wielki pozytyw. Na miejscu w Seulu będzie znany Wam Marek Wajda, który na pewno zobaczy coś ciekawego i o tym napisze, a może też sfotografuje.

당신을보고  (Do zobaczenia)