Szaleństwo Pokemonów w ostatnich dniach (wyczytałem, że ponoć ruch w sieci związany z grą Niantica przekroczył nawet ten, związany z pornografią!) spowodowało, że zacząłem się zastanawiać – nie pierwszy raz zresztą – nad tym, co by było, gdyby rzucić to wszystko w diabły i pojechać w Bieszczady 😀 Autentycznie mam coraz częściej chęć zamknąć się w jakiejś samotni i choć ostatnio na Twitterze żartowałem, że zrobiłbym to pod warunkiem, że będzie do niej dochodziło porządne FTTH (Fiber To The Hermitage 🙂 ), zrobiłem sobie listę, z czego musiałbym zrezygnować, rzucając świat online.

– informacje on-line: akurat polityka niemiłosiernie irytuje mnie od ok. 10 lat, a cała reszta newsów to click-baity o tym, która gwiazda czego akurat nie założyła; trochę byłoby mi szkoda newsów technologicznych i czytanych od bodaj 7-8 lat codziennie RSSów ze Spiders Web i Antyweba; no i ominęłyby mnie szaleństwa Pokemonów i pomysłów polityków (nie wiem, co gorsze)
– seriale: rezygnacja z dobrodziejstwa sieci bolałaby jak diabli, ale przynajmniej część seriali da się obejrzeć w stacjach telewizyjnych, a że z opóźnieniem? Cóż, bez sieci i tak nie wiedziałbym, który sezon akurat nadają w USA
– aparat fotograficzny: jakoś przed erą komórek radziłem sobie z cyfrową „idiotenkamerą”
– media społecznościowe: Twittera brakowałoby mi bardzo, ale wtedy przynajmniej wiedziałbym, który z przyjaciół jest naprawdę wartościowy i poświęci swój czas, by odwiedzić mnie w samotni
– nawigacja w mieście i poza nim: na przystankach są rozkłady jazdy, a atlasy drogowe zdaje się jeszcze produkują
– e-booki: na Kindle’u mam tyle nieprzeczytanych książek, że wystarczyłyby mi na roczny detoks

A co znalazłoby się po stronie zysków?

– spokój, koniec przygniatającego FOMO
– odpoczynek dla mózgu, nie nadążającego z przetwarzaniem nieprzerwanego ciągu danych
– przeżywanie swojego życia, zamiast przeżuwania podawanej nam papki
– odbudowa faktycznych, offline’owych więzi międzyludzkich

I – last, but not least:

– brak jakichkolwiek ryzyk, związanych z cyber-przestępczością

Przyznajcie się, kusi Was taki detoks? Mnie bardzo i spróbuję go wprowadzić w życie podczas urlopu: pomoże mi sytuacja, będę go bowiem spędzał za granicą, wystarczy po prostu nie kupić lokalnej karty prepaidowej z transferem internetu. Na co dzień też bym chciał podjąć to wyzwanie, ale charakter mojej pracy na to nie pozwala… A Wy? Gotowi byście byli podjąć wyzwanie, niech będzie: „Miesiąc bez internetu”? Amerykanie robią już nawet obozy „detoksykacyjne” – myślicie, że przyjęłoby się to w Polsce?

Frontpage photo: DavityDave/Flickr

Cały czas staramy się rozwijać naszą ofertę na kartę nie tylko o duże pakiety no-limit, lecz także o nieco tańsze rozwiązania przeznaczone, dla tych, którzy z telefonów nie korzystają zbyt często. Wiemy od Was, że i takie są potrzebne – nie każdy przecież potrzebuje nielimitowanych rozmów i olbrzymiego pakietu danych. Czasem wystarczy po prostu mały pakiet darmowych minut. Dzisiaj do oferty wprowadzamy właśnie takie dwa „pakiecki”, a właściwie Minipakiety. Pierwszy to 100 minut do wszystkich sieci komórkowych, ważny przez 7 dni. Zapłacicie za niego 3 złote. Tę samą kwotę zapłacicie za drugi z naszych zestawów, czyli 100 SMS-ów, również ważne 7 dni.

Pakiety można aktywować na trzy sposoby – SMS-em, kodem lub po zalogowaniu do Mój Orange. Ostatnie dwie możliwości są darmowe, za SMS płacicie zgodnie z taryfą. By aktywować Minpakiet 100 minut należy wysłać SMS o treści START pod numer 332, wpisać kod *110*85# i potwierdzić przyciskiem połączenia. W przypadku Minipakietu 100 SMS-ów do wszystkich sieci SMS o treści START należy wysłać pod numer 331, a kod aktywacyjny to *110*91#. Wszystko co powinniście wiedzieć o Minipakietach znajdziecie na naszej stronie internetowej.

Swoją drogą, jeżeli jesteśmy już przy tego typu rozwiązaniach, przypomnę tylko o ofercie elastycznych pakietów, którą wprowadziliśmy jakiś czas temu. Oraz o tym, że jeżeli zarejestrujecie teraz swój numer na kartę w Orange otrzymacie 1000 minut oraz 10 GB internetu. Warto!