To kulinarny tydzień na naszym blogu. W poniedziałek wizyta w studio Kotlet.tv, a dziś wywiad z Eweliną Wojtasik, blogerką kulinarną z naszej firmy, która prowadzi bloga Lubię to … gotowanie. prowadzi go od lipca 2010 roku. Wczoraj mogliście ją poznać w Dzien Dobry TVN, gdzie przygotowała kilka past i sałatkę. Kto przegapił jej występ w TV, może zobaczyć go tutaj.

Dlaczego go w ogóle prowadzisz? Skąd ten pomysł?
Gdy skończył mi się kolejny zeszyt, w który wklejałam wycięte z gazety przepisy. Spróbuj znaleźć coś w takich kilku zeszytach… Misja prawie niemożliwa 😉
Śledziłam kiedyś jeden z blogów lifestyle’owych, gdzie autorka miała również bloga kulinarnego. U niej właśnie znalazłam wśród obserwowanych wiele blogów kulinarnych, które śledzę do dziś. Przeglądając te blogi, zakiełkowała u mnie myśl, że może sama bym taki blog założyła. Kilka kliknięć myszką, zarezerwowany adres na blogspocie i był: Lubię to… gotowanie! Moje własne miejsce w sieci.
Na początku blog miał być dla mnie miejscem, gdzie przechowuję wypróbowane przepisy, do których sięgają też moi znajomi. Z czasem pojawiły się pierwsze komentarze i okazało się, że ktoś oprócz mnie to czyta, że nawet się komuś podoba. To niesamowite uczucie. Szukam ciągle nowych połączeń smakowych, ostatnim odkryciem jest pasta śledziowa z przyprawą do piernika. Każdym takim nowym smakiem dzielę się z innymi, to już dla mnie taka wewnętrzna potrzeba;)

Jakie jest Twoje popisowe danie?
Nie ma jednego takiego dania. Swego czasu furorę robiła arabska sałatka Tabouleh i krucha tarta z letnimi owocami pod bezą. Ostatnio w domu zachwycamy się boczkiem po szeczuańsku i greckim gulaszem wołowym, tzw. stifado. Oba dania są niezwykle aromatyczne i rozgrzewające, co przy panującej na dworze zimowej aurze bardzo poprawia nastrój.
Jednak moim prawdziwym konikiem jest chleb. Na zakwasie, czy na drożdżach, nie ma znaczenia, ważne że chleb jest wytworem moich rąk. Jakiś czas temu zaczęłam nawet mnożyć zakwas i rozdawać go w pracy czy wśród znajomych, także idea domowego pieczenia się szerzy 😉 Nie ma nic lepszego jak zapach świeżo upieczonego bochenka i to niecierpliwe oczekiwanie, aż wystygnie… a potem nie potrzeba mu nic, tylko dobrego masła. Pycha!

Jaka jest Twoja inspiracja, na kim się wzorujesz, skąd czerpiesz pomysły na przepisy?
Różnie bywa z inspiracjami. Najczęściej korzystam z książek, które mam w swojej kulinarnej biblioteczce i Internetu. Czasem pojawiają się podczas oglądania jakiegoś programu kulinarnego, czy na basenie.
W przypadku chleba to autorytetami dla mnie są Jeffrey Hamelman (absolutne guru dla domowych piekarzy) i Tatter, która prowadzi blog o pieczeniu chleba. To na jej poradach wyhodowałam swój pierwszy zakwas żytni. To dzięki niej upiekłam 3 lata temu pierwszy zakwasowiec. Uwielbiam Jamiego Olivera za jego naturalność i proste przepisy. Jego patent na wyjęcie pestek granatu jest genialny! Natomiast absolutnie „kocham” Gordona Ramsay’a, za wszystko. Jest to jedyna osoba, której wybaczyłabym bez wahania, że wyrzuca mnie z kuchni… Ba! Nawet byłabym szczęśliwa (żart).

Wczoraj debiutowałaś w programie Dzień Dobry TVN, gdzie mogłaś pokazać kilka swoich potraw? Nie zżarła Cię trema? I jak w ogóle się tam znalazłaś?
Znalazłam się tam całkiem przypadkiem. Jak to często bywa, znajomy ma znajomego, który ma znajomego, który wie, że prowadzę bloga kulinarnego. Akurat w DDTVN potrzebowali bloggera, który by dla nich coś ugotował. Na początku miałam odmówić, ale żyje się raz… Nie wybaczyłabym sobie, gdybym nie wykorzystała takiej okazji. Tym bardziej, że byłam ciekawa jak wygląda studio i gotowanie w takich warunkach.
Z tremą to było tak, że miałam ją do momentu kiedy stanęłam w kuchni. Wystarczyło, że włączyłam piekarnik, pokroiłam chleb i zaczęłam przygotowania, a poczułam się jakbym była u siebie w domu i przygotowywała chlebową ucztę dla znajomych. Pierwsze wejście było tremujące, ale dzięki sympatycznym prowadzącym szybko zapomniałam że jestem w telewizji i ogląda mnie kilka milionów ludzi. Jak na debiut wyszło całkiem sympatycznie. Nie da się ukryć, że jeśli chodzi o jedzenie, to gaduła ze mnie straszna.

Wczoraj debiut w TV, a pracujesz też przy tradycyjnej książce kucharskiej?
Bardziej pomagam koleżance, która jest food stylistką przy książce, , która najprawdopodobniej ukaże się już na wiosnę. To znaczy, przygotowujemy jedzenie i następnie je nakładamy na talerze, przygotowujemy kadr pod zdjęcie (czyli np. deski, ściereczki), ustawiamy, mamy pod kontrolą każdy listek, każdy plasterek… uwierz, ten bałagan nie jest przypdkowy. A ktoś  inny robi zdjęcie 🙂

Blogosfera kulinarna rośnie w internecie jak na drożdżach. Jak chcesz się przebić?
Od jakiegoś czasu można nawet powiedzieć, że nastąpił wysyp blogów kulinarnych. Jest to pewnie zasługa mody na kulinaria, która obecnie panuje dzięki programom kulinarnym takim jak Masterchef, czy Polski turniej wypieków.
W prowadzeniu bloga wychodzę z założenia, że jeśli robisz coś z sercem, to przyciągniesz do siebie ludzi. Ważne robić swoje i robić to dobrze. Dlatego kupuję książki o fotografii, oglądam zdjęcia na blogach polskich i zagranicznych i potem próbuję to swoich domowych warunkach odtworzyć. Jemy przecież też lub przede wszystkim oczami, prawda?

No właśnie. Zdjęcia potraw na Twoim blogu wyróżniają się i przyciągają uwagę – jak osiągasz ten efekt?
Używam aparatu cyfrowej lustrzanki Canon 60D  i do tego dobry obiektyw 50mm. Delikatnie obrabiam zdjęcia w programie komputerowym, dosłownie kosmetycznie (na razie nie umiem, zbyt dużo w tym zakresie). Cały czas oglądam bardzo dużo zdjęć kulinarnych. Te które najbardziej mi się podobają staram się odtworzyć w domu, trochę przerobić pod siebie. Najważniejsza w przypadku zdjęć kulinarnych, jak we wszystkim jest praktyka. Wystarczy, że spojrzysz na moje zdjęcia z samego początku bloga i na te obecne. Widać różnicę, prawda?

W Orange zajmujesz się …
budżetowaniem i raportwaniem wyników w funkcji Finanse.

Jak godzisz pracę w korporacji z prowadzeniem bloga? Jak znajdujesz na to czas?
Na gotowanie zawsze jest czas. Pytanie ile tego czasu jest. W tygodniu, gdy tego czasu jest mało goszczą u nas zupy krem i makarony. Natomiast w weekendy (jeśli akurat nigdzie nie wyjeżdżamy) mam szansę naprawdę wyżyć się w kuchni. Mam wtedy już przygotowaną listę przepisów, które chciałabym wypróbować. W sobotę gotuję, a w niedzielę robię zdjęcia.
Dla blogera kulinarnego najważniejsze jest światło. Zimą niestety nie ma szans, na zrobienie jakiegokolwiek zdjęcia w tygodniu. Praca w godzinach 8-16 sprawia, że akturat jedyne godziny, gdzie światło jest idealne (do godz. 12) spędzam w pracy. Dlatego najwięcej zdjęć na bloga powstaje właśnie w weekendy. Latem jest łatwiej, ponieważ światła jest więcej, ale wtedy pokusa by nie siedzieć w domu jest zbyt duża 😉

Ostatnio rozmawiałem z Pauliną i Michałem Stępniem z kotlet.tv, którzy rzucili prace w korporacji. Mam nadzieję, że nie planujesz takiego ruchu? 😉
Może gdy będę miała takie statystyki jak Paulina i Michał 😉

Jak to w Internecie, codziennie pojawiają się hity. Dziś staliśmy się małymi bohaterami za sprawą lipduba „Akademia Ku Jakości”. Jak się pewnie domyślacie, to efekt jednego z naszych szkoleń team building i zabawy na imprezie integracyjnej. Sami wiecie, że czasami wszyscy świetnie się bawią, robiąc zdjęcia i filmy, których potem oglądanie bywa mocno krępujące, jak przeglądanie albumów z dzieciństwa. Nie zamierzaliśmy publikować tego materiału, ale zrobił to i szybko usunął, sam producent. Skoro film już pojawił się na sieci, nie będziemy się go wstydzić. Dzięki niemu przynajmniej wiecie, że w Orange Polska pracują prawdziwi ludzie. Także tacy, którzy nie zawsze trzymają w tańcu rytm. Maciek Budzich na Mediafunie zapytał, czy ten lipdub był elementem naszych działań marketingowych. Maćku, nie był. Nasza obecność w social mediach jest bardziej przemyślana, o czym nieraz wszyscy mogli się przekonać. A tak przy okazji, skoro chcemy robić różne rzeczy lepiej, to może i nad libdubami popracujemy. Macie jakieś przykłady fajnych realizacji? Trzy, które spodobają się nam najbardziej, mogą liczyć na drobne upominki z magicznej szafy rzecznika. Maciek, Ty też możesz się włączyć.

Pierwsze skojarzenia przeciętnego zjadacza chleba z hasłem WiFi związane są zapewne z dostępem do  Internetu w domu albo z korzystaniem z Sieci w obszarze hot-spotów. Podobno do 2016 roku ponad połowa ruchu w Internecie ma być generowana poprzez sieci komórkowe oraz WiFi. To oczywiście wiąże się z rozwojem rynku smartfonów i tabletów. Tylko do końca 2013 roku w użyciu na całym świecie ma być 2 mld tych urządzeń. Ważny jest także kontekst wykorzystania tej technologii  i  przy okazji, tu dzisiejsze informacje z „Dziennika Internautów” na temat  inicjatywy blokowania darmowego WiFi przez antypiratów (na szczęście – na amerykańskim podwórku). Nie każdy wie, że WiFi używane jest na co dzień także w biznesie. I to nie tylko w biurach, gdzie bezprzewodowy dostęp do Internetu oferowany jest pracownikom i gościom firmy, ale też w wielkich przedsiębiorstwach posiadających magazyny czy hurtownie. WiFi  stosowane jest w terminalach bezprzewodowych do usprawnienia różnych procesów magazynowych. Być może jest to dla niektórych temat dość egzotyczny, ale postanowiłam go przybliżyć, aby pokazać pełny obraz tej technologii.

Jak to działa? Jako przykład polecam  artykuł (szybko się czyta :-)) z ostatniego „Magazynu CIO”, na temat modernizacji WiFi u jednego z największych w Polsce dostawców artykułów elektrotechnicznych. Aby pokazać skalę działań napiszę tylko, że ta – obecna na rynku od 25 lat – hurtownia dysponuje Centrum Logistycznym o powierzchni 30 000 mkw i posiada 29 oddziałów w całej Polsce a Wi-Fi jest tam jedną z kluczowych technologii.  Przed modernizacją sieci korzystano tam z pasma 2,4 GHz (zgodnie ze standardem IEEE802.11). Po pewnym czasie okazało się, że pasmo to stało się bardzo popularne (przyrost użytkowników) i coraz częściej dochodziło do zakłóceń transmisji danych (zapychanie się pasma, zmniejszenie prędkości). Jak to się objawiało? Przestojami w działaniu aplikacji magazynowych, sprzedażowych i biurowych , które to  zaczęły utrudniać życie pracownikom. Przestawały działać terminale bezprzewodowe w magazynach, aplikacje handlowe na urządzeniach mobilnych działały niestabilnie. Wdrożenie łączności radiowej w nowym paśmie wiązało się z wymianą urządzeń i  wdrożeniem nowego oprogramowania. Zainstalowano więcej  nadajników biorąc pod uwagę rozwój użytkowania urządzeń i aplikacji mobilnych. Modernizacja WiFi zapoczątkowała kolejne pozytywne procesy, firma chciałaby w przyszłości udostępniać aplikacje biznesowe na różne urządzenia … ale to już inna historia.

W czasie EURO Orange wyposażył miejskie autobusy w darmowe WiFi. Możliwość podłączenia do netu w autobusie cieszyła się dużą popularnością. ..A czy Wy chętnie korzystacie z tej technologii? A może także w pracy/ na uczelni? Pytam też w kontekście badań, które pokazują, że za 2 lata 51% ruchu w Internecie będą generować użytkownicy WiFi. Jestem ciekawa Waszych opinii.