Zaczęły się kampanie zachęcające nas do przekazania 1% – w telewizji, radiu, prasie i w Internecie, całostronicowe ogłoszenia, kolorowe banery, plakaty, maile, aplikacje do wypełniania PIT – organizacje prześcigają się w sposobach przyciągnięcia naszej uwagi i zainteresowania. Powstał nawet ranking organizacji OPP.
A zupełnie obok toczy się inna dyskusja nad 1%, mniej wzniosła, ale nie mniej emocjonująca. W tym roku spis organizacji, którym możemy przekazać 1 % jest mniejszy aż o 1518 pozycji. W zaktualizowanym wykazie znalazło się 6678 fundacji i stowarzyszeń uprawnionych do przyjęcia 1 proc. podatku (wcześniej było ich ponad 8 tys.). Wypadły te, które nie przekazały w wymaganym terminie do resortu pracy sprawozdania finansowego i merytorycznego ze swojej działalności.
Chyba dla wszystkich zaskoczeniem była ilość organizacji, które nie dopełniły tego ważnego obowiązku – rozliczenia się z publicznych bądź, co bądź pieniędzy. Obowiązek taki nie jest niczym nowym, funkcjonuje od 2004 roku. Ale w zeszłym roku weszły w życie nowe przepisy, które powodują, że organizacje pożytku publicznego, które tych sprawozdań nie złożą, tracą prawo do otrzymywania 1%. Można się złościć na Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, które postanowiło sprawniej egzekwować swoje i nasze prawa i zamiast prosić i przypominać, jak przez kilka ostatnich lat, zaczęło egzekwować i wymagać. Można też zapytać – dlaczego dopiero teraz chcemy sprawdzać – jak co roku wydawane są miliony złotych (tylko z rozliczeń za 2009 rok do fundacji i stowarzyszeń trafiło 357,1 mln zł).
A czy wy przekazując 1% podatku sprawdzacie, jak w poprzednim roku wybrana przez Was organizacja wydała pieniądze ze zbiórki? Czy sprawdzacie jej sprawozdanie finansowe i merytoryczne? Mogę się założyć, że większość z nas tego nie robi. Ja też nie zwracałam na to szczególnej uwagi.
Pokutuje w nas ciągle przekonanie, że liczy się prawdziwy odruch serca. A o pieniądzach nie mówmy. A zresztą, jak przekonują nas wszyscy – 1% nic nas nie kosztuje. Okazuje się jednak, że jest inaczej „Pan płaci, Pani płaci, społeczeństwo płaci”, a skoro tak – to mamy prawo wymagać, aby potraktować nas poważniej i pokazać, jak wydawane są nasze wspólne pieniądze. A jakie jest Wasze zdanie?
