Mój cykl tekstów dotyczący sieci powinien się właściwie zaczynać od odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób urządzenie mobilne rejestruje się w sieci? Kilka słów na ten temat mogliście znaleźć w tekście o łączeniu rozmów, jednak przygotowując materiał o roamingu (wygadałem się i już wiecie co będzie za tydzień 😉 ) uznałem, że trzeba o tym napisać. Dla uporządkowania wiedzy.
Czym jest Radio Access Network ?
Najbardziej widoczny element sieci widać gołym okiem. To anteny nadawczo-odbiorcze, czyli popularne „maszty”. Wszystkie one tworzą sieć dostępową, czyli Radio Access Network (RAN). To za ich pomocą łączymy się z siecią szkieletową operatora. Wasz terminal (czyli telefon, tablet, modem Wi-Fi) przedstawia się unikalnym numerem IMSI – International Mobile Subscriber Identity zapisanym na karcie SIM. Numer ten można sprawdzić wchodząc w ustawienia telefonu. Liczy 15 cyfr i składa się z trzech części: kodu stacji ruchomej MCC, który wskazuje kraj macierzysty, kodu sieci MNC i numeru identyfikacyjnego abonenta ruchomego MSIN. Na przykład kod kraju stacji ruchomej dla Polski to 260. Sprawdźcie sami!
Rejestracja do sieci mobilnej
Pierwszym elementem właściwiej sieci szkieletowej, z którym łączy się telefon jest VLR, czyli (znowu po angielsku) Visitor Location Register. W tym urządzeniu za pośrednictwem przekaźnika radiowego dokonujemy rejestracji w sieci komórkowej. Element ten tymczasowo przechowuje informacje o naszej lokalizacji, subskrypcji oraz dostępnych usługach. Podczas przemieszczania się (np. jadąc z Gdańska do Poznania) może dojść do rejestracji w innym VLR niż poprzednio.
VLR przechowuje informacje tymczasowo, natomiast w postaci trwałej znajdują się w HLR – Home Location Register, albo, po prostu centralnej bazie abonenckiej. Znajdują się w niej wszystkie informacje dotyczące zarówno naszego numeru, jak i dostępnych usług. To tam zapisane jest czy macie włączoną usługę nielimitowanych rozmów i SMS-ów oraz pakiet danych, czy tylko 100 SMS-ów ;-). Lecz nie tylko. HLR określa także usługi takie jak przekierowanie rozmowy, zastrzeżenia numeru, a także ograniczenia w sytuacji, gdy abonent jest choćby w roamingu. HLR posiada także informację o tym, w którym VLR jesteście zarejestrowani. Bez niej nie można zrealizować żadnej usługi.
Jeden HLR zawiera zazwyczaj dane dla kilkuset tysięcy do kilku milionów użytkowników. Te elementy pełnią niezwykle ważną rolę w sieci komórkowej, więc dla bezpieczeństwa dla każdego HLR istnieje jego zapasowy odpowiednik, zawierający te same dane i mogący w razie awarii przejąć obsługę zarejestrowanych w nim użytkowników. Co bardzo istotne często obydwa HLR znajdują się w dużej odległości od siebie, na przykład w różnych miastach. Tak na wszelki wypadek 😉
Łączność pomiędzy tymi dwoma urządzeniami odbywa się poprzez STP – Signalling Transfer Point, co widać na schemacie, który tradycyjnie już przygotowaliśmy. W telegraficznym skrócie to po prostu dużo bardziej skomplikowany router.
Ten tekst to wstęp do kolejnego, który przeczytacie już w przyszłym tygodniu – będę w nim pisał o roamingu. Stwierdziłem, że będę przygotowywał nieco krótsze artykuły, lecz każdego tygodnia 🙂
P.S. Bardzo dziękuję Krzysztofowi Dobrowolskiemu, który pomagał mi przy pisaniu tego materiału i cierpliwie odpowiadał na wszystkie moje pytania 😉
