Jeszcze nie tak dawno Michał Rosiak pisał, że ruszyliśmy z CyberTarczą i przybliżył cały projekt. A dzisiaj dostaliśmy wiadomość, że otrzymaliśmy za niego nagrodę! Jesteśmy jednymi z finalistów nagrody magazynu Computerworld „Lider Informatyki 2015” w kategorii „Handel i Usługi”

Konkurencja była duża – do ścisłego finału zakwalifikowało się 18 organizacji. Nagrody były przyznawane w siedmiu kategoriach, związanych z obszarem działania wyróżnionych. Nominowane były zarówno firmy, jak i instytucje, szpitale, a także miasta. Wśród zgłoszonych projektów znalazły się między innymi warszawski numer 19115, Zintegrowany System Zarządzania Ruchem i Transportem Publicznym z Rzeszowa, czy system zarządzania pracami badawczymi.

A czym jest nasza CyberTarcza? To lepiej wytłumaczy wspomniany już Michał Rosiak, który w kwietniu dokładnie opisywał na czym projekt ten polega.

A ja ze swojej strony gratuluję zespołowi, który projekt ten rozwijał i wdrażał!

Decydując się na kupno telefonu, tabletu, czy laptopa, zazwyczaj wysysamy cały internet w poszukiwaniu informacji – w końcu wydajemy na nie „parę złotych”. A ilu z Was równie dokładnie przygląda się dodatkom – słuchawkom, powerbankom, generalnie rzeczom, które wrzucamy do kieszeni niejako przy okazji?

Nie lękajcie się, teraz ja to będe raz na jakiś czas robił 🙂 Z tą różnicą, że nie w studiu, a w faktycznych warunkach, w których korzystamy z danego urządzenia. W niektórych przypadkach scenariusz takiego testu może stanowić dla mnie spore wyzwanie, na szczęście na początek trafił mi się gadżet „bezpieczny”. Prochu oczywiście nie wymyślimy, to będą krótkie i zwięzłe filmy, liczę jednak, że dadzą Wam jakieś pojęcie, czy warto wybrać dany produkt.

Dzisiejszy w mojej opinii warto. Do tej pory nie jeździłem na rowerze i nie biegałem z muzyką bo zawsze coś było nie tak ze słuchawkami – albo za wielkie, albo kabel, albo wypadały ze spoconych uszu. Plantronics BackBeat Fit przekonały mnie do zmiany zdania.

Was też mogą 🙂 – wystarczy zajrzeć do naszego sklepu! A jeśli się wahacie – obejrzyjcie najpierw film.

Ostatnie dwa dni spędziłem – jak co roku – na konferencji o bezpieczeństwie dzieci w internecie. Choć sama konferencja jak zwykle świetnie zorganizowana i w każdej sesji można było znaleźć coś dla siebie, to spośród wniosków, które na niej wysnułem, spora część jest niestety daleka od optymizmu.

Chociaż z drugiej strony może to i dobrze, że choć ludziom tłumaczy się do oporu jak należy się zabezpieczać w sieci, to oni i tak robią swoje? To oznacza, że dla branży bezpieczeństwa IT zawsze będzie robota, a mało jest rzeczy fajniejszych, niż świadomość zatrudnienia 🙂 No ale dobra, odsuńmy żarty na bok: dzieciom się nie chce dbać o bezpieczeństwo w sieci, bo rzucanie informacjami o sobie na lewo i prawo jest takie modne, dorośli zaś nie są świadomi nie tylko zagrożeń wynikających z sieci, ale także nawet tego, że informacje, które o sobie udostępniamy, można (i zawsze będzie można) tak łatwo znaleźć! Pernille Tranberg z organizacji Digital Self Defense dbałość o swoje wirtualne ja posunęła jak dla mnie wręcz do granic absurdu, sugerujac używanie wszędzie pseudonimów, połączeń VPN, alternatywnych wyszukiwarek, blokowanie cookies, używanie szyfrowanego klienta maila i komunikatora… Jedno z czym na pewno się zgadzam, to ekstremalna świadomość tego, co o sobie publikujemy i komu to udostęniamy: dane o zdrowiu, pieniądzach, plany podróży, trasy treningowe – to wszystko można albo zmonetyzować albo po prostu wykorzystać do dania nam w łeb.

Kamil Śliwowski z Fundacji Panoptykon zwrócił za to uwagę na aspekt, nad którym się do tej pory nie zastanawiałem – bezpieczeństwa „chmurowych” rozwiązań edukacyjnych. Fundacja przyjrzała się kilku z nich (nazwy pominę, ale były w tym gronie także te renomowane). I co się okazało? Przede wszystkim, że znaczna większość z nas nie czyta Terms of Service i w efekcie dobrowolnie oddajemy nasze BigData i nie tylko firmom z siedzibami na terenie Unii Europejskiej? Niby nic takiego, ale te dane mogą sobie potem odsprzedać i np. gdy nasze dziecko będzie ubiegać się o pracę, dowiedzieć się, że w gimnazjum słabo mu szło z matematyki…

Jeśli usługa jest za darmo – towarem jesteś TY! Albo co gorsza Twoje dziecko. W obsesję i manię prześladowczą bym nie popadał, ale warto o tym pamiętać.