Mamy dla Was świetne telefony, których nie powstydziłby się nosić w worku z prezentami Święty Mikołaj. Jak je zdobyć? Wygrać w konkursie, który zorganizowaliśmy dla Was razem z Huawei. Ruszamy dzisiaj. Do zdobycia: dwa Mate 10 lite i jeden Mate 10 Pro. Oczywiście telefony są dostępne w naszej ofercie, o czym pisaliśmy na naszym blogu, przy okazji startu przedsprzedaży. By nie trzeba było szukać: „Przedsprzedaż Huawei Mate 10 lite ruszyła” i „Huawei Mate 10 tym razem Pro zawitał w przedsprzedaży do Orange”

Dwa świetne smartfony #HuaweiMate10lite i #HuaweiMate10Pro do zgarnięcia na blogu. Ruszamy z kolejnym #konkurs! https://t.co/gEtt2awJgF pic.twitter.com/bSrjXPQjYj

— Wojtek Jabczyński (@RzecznikOrange) 5 grudnia 2017

Konkurs podzieliśmy na trzy odsłony. W dwóch pierwszych, do wygrania jest Huawei Mate 10 lite, a w trzeciej Huawei Mate 10 Pro. Nauczeni doświadczeniem wcześniejszych konkursów i Waszymi sugestiami w każdej z odsłon nieco zmodyfikowaliśmy formę odpowiedzi. W pierwszej macie na odpowiedź 280 znaków i ewentualne grafiki i wideo, do których można linkować. W drugiej będzie można odpowiadać wyłącznie w formie tekstowej, a w trzeciej wyłącznie w formie grafik lub wideo. Oczywiście za każdym razem będą inne pytania.

Do rzeczy. W pierwszej odsłonie skupiliśmy się na ogromnym wyświetlaczu. W końcu Huawei Mate 10 Lite ma ekran o przekątnej 5,9 cala Full View, który zajmuje 83% powierzchni obudowy. I teraz pytanie konkursowe: „Co Waszym zdaniem najlepiej będzie wyglądało na takim wyświetlaczu i dlaczego?”

Na odpowiedzi macie czas do 7 grudnia do godz. 18.00. Czasu mało, ale biorąc pod Waszą niesamowitą kreatywność, którą pokazaliście w ostatnich konkursach jestem pewny, że spokojnie dacie radę. Odpowiedzi jak zawsze w komentarzach poniżej.

Regulamin znajdziecie tutaj.

Aktualizacja [16:45, 8.12.2017] – Wyniki pierwszej odsłony konkursu

Zdanie, które postawiliśmy przed Wami w pierwszej odsłonie konkursu  okazało się niełatwe. Pokazaliście bardzo dużą kreatywność, szczególnie, że czasu było niewiele. Ostatecznie jury zdecydowało, że odpowiedź  CeBe z 5 grudnia, z godziny 22:28 była najlepsza. W ciekawy sposób udało się pokazać, nietypowe proporcje ekranu. Gratulacje! Kolejna odsłona konkursu rusza już niedługo!

Miasteczka Myśli na stałe weszły już do naszego kalendarza. Konferencje, z których przygotowujemy Wam na blogu reportaże są okazją do dyskusji na tematy, które nas – ludzi początku XXI wieku powinny szczególnie interesować. Mówiliśmy już o edukacji, etyce (gdy pytaliśmy o „Wszystkie twarze dobra”), czy choćby podróżach. Tym razem „na warsztat” wzięliśmy coś, co dla Was – czytelników naszego bloga jest oczywiste – fakt, że technologia wpływa na nasze życie.

Całość konferencji została podzielona na kilka części. W każdej pokazywano przełomowe pomysły, a w drugiej dyskutowano nad ich rolą w budowie świata za kilka, kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Nie obeszło się bez rozszerzonej rzeczywistości, która jak się wydaje będzie dużo bardziej przydatna niż rzeczywistość wirtualna. Innym ciekawym projektem był „mobilny wieżowiec”, czyli niezwykły projekt, pokazujący w jaki sposób architektura może oddziaływać na naszą rzeczywistość. Co ważne nie piszę tu o nowym projekcie urbanistycznym w centrum wielkiego europejskiego czy azjatyckiego miasta, lecz o konstrukcji, która ma powstać, a następnie podróżować po Afryce. W jakim celu – zapytacie. Na to pytanie i zapewne kilka innych odpowiedź znajdziecie w poniższym wideo.

Celowo nie pokazaliśmy w wideo drugiej części konferencji – dyskusji nad rozwiązaniami, które mają potencjał by zmienić świat. Uznaliśmy,  że rozmowy w komentarzach i bez tego mogą być równie gorące i żywiołowa. Szczególnie, że bardzo często poruszacie zbliżone tematy przy zupełnie innych okazjach – gdy mowa o prywatności, zasadności pewnych zmian, rozwoju Internetu czy wreszcie przyszłości telekomunikacji.

Dlatego zapraszam do rozmowy. Zacznę od pierwszego pytania: czy chcielibyście, by nasz świat zmieniał się, czy też uważacie podobnie jak Chińczycy, dla których „obyś żył w ciekawych czasach” to niemal przekleństwo?

Cyberbezpieczeństwo już od pewnego czasu nie jest już wyłącznie tematem do rozmów geeków i hakerów, trafiając na łamy mediów głównego nurtu. Zazwyczaj ze względu na włamania, bądź równie spektakularne akcje, a czasami głupota rządzących. W tym przypadku brytyjskich.

My staff log onto my computer on my desk with my login everyday. Including interns on exchange programmes. For the officer on @BBCNews just now to claim that the computer on Greens desk was accessed and therefore it was Green is utterly preposterous !!

— Nadine Dorries (@NadineDorries) 2 grudnia 2017

Tweet poseł Nadine Dorries w kontekście cyber-zagrożeń powoduje, że włos jeży się na głowie. Dzielić się swoim hasłem ze wszystkimi w biurze to jedno, ale chwalić się tym i dziwić się, że ktokolwiek czepia się kolegi, bo przecież takie praktyki to w brytyjskim parlamencie standard, może wywołać tylko jedną reakcję:

W zasadzie… nie wiadomo od czego zacząć. W dalszych tweetach inni MPs przyznają, że każdy dzieli się loginem i hasłem z pracownikami biura, a czasami sami pytają się ich o hasła, bo zdarza się im zapomnieć. Posłanka Dorries natomiat wyjaśnia, że przecież ona nie ma dostępu do dokumentów rządowych!

Hasła znają wszyscy? Co z tego?

Ale czy to cokolwiek zmienia? Przypomnijmy choćby jeden z najbardziej spektakularnych włamów ostatnich lat, zakończony wykradzeniem dziesiątków milionów danych kart płatniczych klientów sieci supermarketów Target. Pierwszym krokiem do zainstalowania malware’u na terminalach płatniczych było włamanie do sieci… firmy serwisującej klimatyzację w kilku sklepach w jednym ze stanów. Oni też nie mieli dostępu do terminali.

Problem z dzieleniem się hasłem jest bardziej niż oczywisty. Przede wszystkim sekret – jakim z założenia jest hasło – jeśli zna go więcej osób, przestaje być sekretem. Dodatkowo w takiej sytuacji rozliczalność korzystania z konta staje się fikcją i jeśli ktokolwiek zrobi coś złego („wycieknie” dane, zainstaluje malware, etc.) nie będziemy w stanie dowieść winy faktycznemu sprawcy. No i – last but not least – przy takim podejściu otwieramy się na infiltrację przez służby specjalne dowolnego kraju. Czy przy trwającym od lat rozwoju cyberbroni ktokolwiek jest na tyle naiwny, by wierzyć, że inne kraje nie skorzystają z okazji, by zadomowić się w sieci parlamentu!?

I pomyśleć, że cała dyskusja zaczęła się od awantury dotyczącej oglądania pornografii przez parlamentarzystów znad Tamizy…