Oglądam mecze piłkarskiej reprezentacji Polski, czasem popatrzę na siatkarzy, lekkoatletów, że o futbolu amerykańskim na krajowym podwórku już nie wspomnę. Wczoraj jednak 10 tysięcy ludzi biegnących przez Warszawę pokazało wszystkim na czym polega prawdziwy Sport przed naprawdę duże S.
Od niemowlaka (one akurat były wiezione w wózkach przez rodziców) do pokolenia dziadków, zawodowcy i debiutanci, biegnące ramię w ramię małżeństwa i rodzice z dziećmi, Rzymianie, Spartanie, a nawet gracze futbolu amerykańskiego w „strojach służbowych” – w niedzielę przez centrum stolicy przebiegł chyba cały przekrój naszego społeczeństwa, coś, co statystycy nazywają „próbą reprezentatywną”. Jest coś krzepiącego w oglądaniu tak nieprzebranej fali ludzi podczas imprezy sportowej, a nie na niedzielnych zakupach, w samochodzie, czy przed telewizorem. Co więcej – na ulicach nie ma przedstawicieli szerzącej się w internecie fali nienawiści do „tych baranów, korkujących miasto, którzy powinni iść sobie biegać do lasu”. Wręcz przeciwnie – co krok widać i słychać kibiców, którzy nie szczędzą gardeł, dopingując zupełnie obcych sobie ludzi. Drodzy kibice, naprawdę jesteście świetni, genialni i wiele osób bez waszych okrzyków najzwyczajniej w świecie nie dałoby rady. Nie wszyscy bowiem – jakimkolwiek truizmem by się to nie wydało – walczą o miejsce na podium, dla znacznej większości przeciwnikami jesteśmy my sami, nasze słabości i duma po przebiegnięciu linii mety wcale nie musi być mniejsza od tej, którą odczuwa się na podium.
W świecie, gdzie co krok słychać o wielkich pieniądzach w sporcie, kibolach, „przekrętach”, że o polityce już nie wspomnę, impreza oddająca pierwotną ideę sportu nie tylko wpływa na zdrowie fizyczne i promuje zdrowy tryb życia, ale i – co równie ważne – krzepi psychicznie. I choć 10 km to nie jest spacerek, to uwierzcie mi – jest do przebiegnięcia 🙂
