Sławek Korytkowski, nasz pracownik, który bierze udział w pierwszej od 32 lat wyprawie w góry Afganistanu (pisałem Wam o tym w ub. miesiącu) ma już pierwszy sukces. Wraz z kolegami zdobył szczyt o wysokości 5711 metrów. Ekspedycja trwała kilka godzin. Wszystko przez głęboki śnieg, w którym zapadali się co kilkanaście kroków (szli z ciężkimi plecakami!).

Baza wyprawy znajduje się w górach Ak Su (wschodnie rubieże Korytarza Rachańskiego). Stamtąd uczestnicy atakują poszczególne szczyty. Kilka dni po zdobyciu pierwszego szczytu Sławek spróbował zdobyć kolejną górę – 5446 m. Wtedy pogoda się pogorszyła. Wzrosła temperatura, zaczął padać śnieg z deszczem, a z moreny lodowca co chwila spadały kamienne lawiny. Przez dwa dni Sławek czekał na poprawę warunków, ale w końcu wrócił do bazy. W tym tygodniu pogoda się poprawiła i jeszcze raz spróbuje zaatakować ten sam szczyt. Trzymajcie kciuki za powodzenie i bezpieczeństwo akcji.

Relacje od ekipy są sporadyczne – nie zawsze udaje im się złapać wystarczająco silny sygnał z satelity. Na zdjęciu poniżej udana próba konfiguracji modemu satelitarnego (Sławek przy laptopie) i to jeszcze przed wyjściem do górskiej bazy. Więcej relacji znajdziecie tutaj. Po powrocie Sławka przeprowadzimy z nim dla Was wywiad.

Pobudka wczesnym rankiem. Spojrzenie za okno. Pada deszcz czy jest słonecznie? Upał, czy jest zimno? Szybka toaleta. Wyjście z hotelowego pokoju. Przywitanie się z drużynowymi kolegami. Lekkie śniadanie, rozmowa z dyrektorem. Rzut okiem na trasę etapu. Obsługa techniczna pyta, jakie kanapki przygotować na trasę? Oczywiście, na słodko plus batony. W żelowej konsystencji. Wyjście przed hotel. Tam rozgrzewka. Na wstępie rower statyczny. Czas nagli. Pora do autobusu. Dojazd do miejsca startu. Odprawa. Czas na wybór sprzętu. Czy kierownica na odpowiedniej wysokości? Siodełko w porządku, łańcuch również. To ważne. Rower wybrany, czeka. Teraz krótkie rozmowy z dziennikarzami, autografy, zdjęcia i podpisanie listy startowej. W tle muzyka Chopina. Koledzy z innych ekip, między sobą wymieniają wrażenia. Za chwilę rozpoczęcie etapu. Strzał z pistoletu. To start honorowy. Za kilka kilometrów ostry – to już prawdziwe ściganie. Miasto startowe już opuszczone przez nas – peleton. Kolorowa karawana mknie przez wsie, miasteczka, miasta. Ludzie machają, krzyczą. Niezrozumiale. Za chwile miasto, gdzie mieści się meta. Peleton wjeżdża na pętle. Jeszcze więcej ludzi. Ale cisza. Nie machają. Są zadumani. To godzina „W”. Po krótkiej chwili znów dopingują. Coraz szybsze tempo. Nie wszyscy wytrzymują. Nagle krzyk! Hamowanie! Kraksa! Słowa w różnych językach – niecenzuralne. Niektórym udało się wyplątać. Oni dojadą. To ktoś z tej grupy wygra! Na pewno nie odpuści! Gonitwa trwa. Bezskutecznie. Zwycięzca już znany. Zmęczenie i ból całego ciała. Ale za metą są już masażyści. Szybko do autobusu. Wody, wody. Już teraz powoli, już po wszystkim. Dojazd do hotelu, innego, w innym miejscu. Masaże i jeszcze raz masaże. Kolacja, łyk zwycięskiego szampana – jeśli etapowy zwycięzca jest z ekipy. Pora do pokoju. Sen, ale czy spokojny? Przecież jutro kolejny etap?

Czy wiecie jaka jest najczęstsza wada wrodzona u dzieci? Okazuje się, że wada słuchu. Aż dwoje dzieci na każdy 1000 rodzi się w świecie ciszy. Na szczęście zaraz po urodzeniu w Polsce robi się niemowlakom przesiewowe badanie słuchu i rodzice od razu mogą się dowiedzieć, że ich maluszek ma wadę słuchu.

Co zrobić z taką wiedzą? To nie musi być wyrok skazujący dziecko na życie w świecie bez dźwięków i gorszy rozwój. Współczesna medycyna oferuje pomoc – aparaty słuchowe czy implanty. Najważniejsze jednak jest, aby zacząć pracować z dzieckiem jak najwcześniej. Rehabilitacja przed 6 miesiącem życia daje szansę na całkowicie prawidłowy rozwój.

Pewnie nie wiedziałabym o tym, gdyby nie spotkanie, w jakim miałam okazję uczestniczyć w ubiegłym tygodniu. Wraz z dziennikarzami odwiedziliśmy ośrodek w Serocku, gdzie w ramach programu „Dźwięki Marzeń” Fundacji Orange na turnusach rehabilitacyjnych przebywają rodzice z dziećmi z wadą słuchu.

Fundacja Orange organizuje turnusy rehabilitacyjne już od 5 lat. Są one częścią programu rehabilitacji małych dzieci z wadą słuchu „Dźwięki Marzeń”. Program obejmuje także 18 banków aparatówD słuchowych, gdzie bezpłatnie można wypożyczyć dla dziecka aparat słuchowy, domową rehabilitację dzieci, a także podnoszenie poziomu wiedzy rehabilitantów i rodziców na temat metod pracy z małym dzieckiem. Ale najlepiej zobaczcie relację z tego spotkania.