Trwa właśnie kampania „Internet jest wszędzie”, w ramach której ośmiu znanych blogerów sprawdza funkcjonalności mobilnego routera Huawei E587, otrzymanego od Orange.

Od poniedziałku co dwa dni inny bloger opisuje na swoim blogu, w jakich okolicznościach i w jaki sposób przydaje mu się mobilny router. Plaża nad Wisłą, poligon wojskowy, kawiarnia, budowa, dach wieżowca – to tylko niektóre miejsca, w których blogerzy sprawdzają jego funkcjonalność.

Za każdym blogerem podąża nasz fotograf, który sprawnie dokumentuje wszystko co się dzieje. Efekty tej pracy możecie oglądać nie tylko w notkach na blogach, ale także w aplikacji na Facebooku. Synchronicznie z notką na blogu, w aplikacji pojawia się zdjęcie blogera, na którym ukryty jest router. Warto tam zajrzeć, bo do wygrania jest wiele multimedialnych nagród, w tym tablety, aparaty z wifi, konsole 🙂 A zabawa jest prosta – wystarczy znaleźć na zdjęciu router (no dobrze, to może nie jest aż tak bardzo proste ;)) i odpowiedzieć na pytanie. Dodatkowo routery Huawei od Orange można wygrać także w konkursach na blogach.

Zerkajcie zatem na poszczególne blogi i wyczekujcie publikacji:

11.06 – Pozytywna Kuchnia – na pikniku
13.06 – Mediafun – na dachu wieżowca
15.06 – Fashionelka – na zakupach
17.06 – Automotiveblog – za miastem
19.06 – Kominek.in – nad Wisłą
21.06 – Artur Kurasiński – na budowie
23.06 – Ittechblog.pl – nad morzem
25.06 – Segritta – w restauracji

Przypominam też, że moim szybkim konkursie na projekt kartki pocztowej na Euro zwyciężył Potter28, a wyróżnienia dostają także Rafix i Ziemowy. Rafix, Ziemowy – przyślijcie mi proszę swoje adresy.

Jak pisałem Wam o książce „Powiedz mi to jutro” obiecałem Wam konkurs. Do wygrania jest aż 10 książek Sylwii Kukli. Wystarczy odpowiedzieć w komentarzu na pytanie, które wymyśliła autorka:

W którym roku i jak w oryginale nazywa się obraz Salvadora Dali, który opisany jest w poniższym fragmencie książki?

„A więc tytuł to Miękkie zegary. Nigdy nie widziałam tego obrazu w albumie”, myślała, przyglądając się małej reprodukcji. Patrzyła na zacienioną plażę, na której leżał czarny budzik, który łudząco przypominał ten z jej sypialni. Zegarek był przewrócony i sprawiał wrażenie zepsutego, a nad nim unosił się rój much. Próbowała przyjrzeć się dokładniej, aby określić, czy rzeczywiście były to owady, ale małoformatowy wydruk skutecznie utrudniał rozpoznanie drobnych szczegółów. Obok, na skrzyni zbitej z desek, leżał roztopiony, miękki zegarek kieszonkowy. W dali, gdzie słońce oświetlało niebieską wodę, na brzegu leżał klucz i coś, co na pierwszy rzut oka przypominało kajdanki. Obraz ją zelektryzował i pierwszy raz poczuła jakieś emocje na widok sztuki, a w zasadzie obrazka o wymiarach dziesięć na piętnaście centymetrów. ”

Podpowiem Wam tylko, że wskazówek możecie szukać na blogu www.sylwiakukla.pl. Na odpowiedzi czekamy do końca weekendu a zwycięzców wybierze Sylwia.

Swoją drogą, jeśli chcecie poznać Sylwię osobiście to zapraszam Was na poniedziałkowe (18.06) spotkanie w Traffic Clubie przy ul. Brackiej w Warszawie. Spotkanie rozpocznie się o godz. 18.

Jesteśmy już po spotkaniu z Rosją, czekamy na Czechów, ale na chwilę chcę cofnąć się w czasie do meczu z Grekami. Znalazłem się na nim zupełnie niespodziewanie, dzięki uprzejmości Orange obejrzałem go z trybun przepięknego Stadionu Narodowego. Wielkie dzięki.

Znaczna część przyjaciół pyta się mnie jak było. Uwierzcie, ciężko jest opisać tę atmosferę za pomocą słów. Już w drodze na stadion po ciele przechodziły ciarki. Tysiące ludzi szło ulicami, ubrani w narodowe barwy, śpiewając piłkarskie przyśpiewki. Wejście na stadion odbyło się bardzo sprawnie, przygotowanych było kilkadziesiąt bramek. Oznaczenia sektorów na stadionie są bardzo czytelne i bez problemu odnalazłem swoje miejsce.

Wewnątrz atmosfera była wyjątkowa. Polscy i greccy kibice robili sobie wspólne pamiątkowe zdjęcia. Słowo „respekt” jest tutaj strzałem w 10. Uważam, że uroczystość otwarcia była imponująca, a kulminacją emocji był moment, w którym wszyscy wstali i zaśpiewaliśmy hymn. Wierzcie lub nie, ale to na prawdę wyciska łzy.

Kibice reprezentacji to jednak zupełnie inni ludzie niż Ci klubowi, przez cały mecz atmosfera była wyjątkowa– ani razu nie słyszałem ordynarnych okrzyków czy wulgaryzmów. Nie będę zagłębiał się w to co działo się na boisku, bo każdy wie jak przebiegało to spotkanie. Dla mnie Polacy spisali się bardzo dobrze. Uważam, że zmagali się z poważnym problemem – sam odczuwałem brak świeżego powietrza. UEFA popełniła błąd decydując by mecz ten odbył się przy zamkniętym dachu.

Całości dopełniła droga powrotna do centrum Warszawy – „biało-czerwony” most Poniatowskiego stał się jedną, długą biało-czerwoną flagą. Ciekawe, czy w jego długiej historii kiedykolwiek wcześniej przeszło po nim tyle tysięcy kolorowych ludzi. Dla mnie było to przeżycie, które długo będę miał w pamięci.