Tysiąc pięścest siedemdziesiąt osiem osób zabitych i cztery tysiące osiemset trzydziestu trzech rannych. Wygląda jak statystyka znana z drogowych podsumowań policji, która co roku częstuje nas podobnymi danymi – a my i tak (przynajmniej niektórzy) jeździmy za szybko i na podwójnym gazie. Tym razem to jednak nie statystyka drogowa, ale stadionowa – obejmująca największe tragedie na piłkarskich stadionach. Ku refleksji polecam artukuł pod poniższym linkiem.

http://redlog.pl/2009/11/26/tragedie-na-stadionach-pilkarskich/

Wczoraj do tych statystyk trzeba dodać kolejne siedemdziesiąt trzy osoby zabite i tysiąc rannych w Egipcie, gdzie starli się kibice Al-Masry i Al-Ahly. Mam wiele różnych refleksji po takiej tragedii, a jedną z nich jest to, że na miejscu tych, którzy nie obejrzą już żadnego meczu mógł być każdy z nas, którzy kochają piłkę i chodzą na stadiony. Każdy z nas może znaleźć się w nieodpowiednim czasie  w nieodpowiednim miejscu i później stanie się tylko częścią smutnej stadionowej statystyki.

Tragedia w Egipcie w jakiś sposób nakłada się na dyskusję w Polsce o otwarciu Stadionu Narodowego i zapewnieniu bezpieczeństwa choćby podczas planowanego Superpucharu, Legia-Wisła. Pamiętamy Puchar Polski – Legia-Lech, gdzie też mogło dojść do tragedii bo gdy po obu stronach siedzi kilkanaście tysięcy zwaśnionych kibiców i połowa z nich wbiega na murawę nie wiele brakuje do tragedii. Chyba więc bardzie rozumiem policyjne obiekcje dot. organizacji Superpucharu i odpowiedzialność, która akurat drzemie na tych służbach. Z drugiej strony obawy przed zamieszkami nie powinny prowadzić do odwoływania meczów, ale mają skłonić wszystkich do podjęcia poważnych,  a nie tylko pozorowanych działań zapewniających bezpieczeństwo na stadionie, jak i w drodze na niego. Nie może być polskie – „jakoś to będzie”.

O tym pamiętać trzeba też podczas Euro 2012, bo choć potencjalnie najbardziej krewcy kibice będą dopingować swoim na Ukrainie, to jednak iskra, która może wywołać tragedie również dobrze może zapłonąć w Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu czy Poznaniu.

Oglądałem mecz. Grała piąta D z piątą C. Wygrała ta druga 9 do 6. Niestety, ja dopingowałem D. Ale mecz mógł się podobać, nie było żadnej ściemy – każdy grał na maksa, w miarę fair, szala zwycięstwa przechylała się raz na jedną raz na drugą stronę – w końcu wygrali lepsi. A i kibice jakoś się nie pobili i nawet ze sobą zgodnie rozmawiali.

Kompletna paranoja, przecież futbol wygląda inaczej  – co zobaczymy otwierając każda gazetę.

Ostatnio pasjonowaliśmy się chuliganami, bójkami, przepisami prawnymi. Były demonstracje kibiców, polityczne głosy poparcia lub wytaczane polityczne armaty. Były wzajemne oskarżenia, wywiady z nowymi stadionowymi celebrytami (proponuję w ramach przyszłego rozejmu kibiców Legii i ITI wziąść Starucha do Tańca z Gwiazdami w TVN).

Później pasjonowalismy się cenami biletów, internetowymi wezwaniami bojkotu meczów przez kibiców, później nową polityką cenową biletów na mecze reprezentacji – typu bilet rodzinny. (Z pewnością rodziny z dziecmi zachęcone tym co się dzieje na stadionie  – np. Bydgoszcz, np. znieważona rodzina w Poznaniu na meczu z WKS przez Litara, tłumnie teraz pójdą na mecze).

Teraz oglądamy wstydliwy serial o stadionach. Przeniesiony mecz z Gdańska do Warszawy to pierwszy akord. Dziś gazety pasjonują się tym, że może Narodowy też nie zostanie skończony. Kto jest winien, co zrobić – a kogo obchodzi prawda. Im gorzej tym lepiej – przynajmniej dla tych, którzy lubią sensacje.

Ale poza Polską nie jest lepiej. Napadnięty bramkarz podczas meczu w spokojnej Szwecji, kibice na murawie podczas meczów w Niemczech i Austrii. A teraz Finał Ligi Mistrzów w chmurze dymu znad wulkanu, którą przebija chmura na Wyspach wokół Ryana Giggsa i jego romansu. Teoretycznie najważniejszy mecz klubowy roku już jest na drugim planie, tak jak kibice Manchasteru i Barcelony są na drugim planie  – bo absolutna większość biletów jest w dystrybucji UEFA poza tymi klubami, dystrybuowana według jej znanego klucza. Na meczu nie będzie więc wielu kibiców, ale będzie wielu miłośników sensjacji i celebrytów i w ciszy, nie przerywanej jakimś głupim dopingiem będą opowiadać  – o patrz biegnie ten co zdradza żonę z tą, i podaje do tego co się upił i zasnął w samochodzie, a ten co broni to ponoć …

Przesadzam – no pewnie. Ale specjalnie, bo takie kierunek widzę piłki.

Piłka nożna trochę się wymknęła spod kontroli. Coraz mniej jest piłki w piłce. Na szczęście są jescze takie mecze jak piąta D z piątą C. Nie wiadomo tylko czy nadal chłopcy będą chcieli grać w piłkę, tak jak dziś.

Tydzień w głębokich lasach mazurskich i suwalskich przy temeraturach znanych w maju tylko na Grenlandii skłania do refleksji. Zwłaszcza, że piłkarsko tydzień był bardzo gorący i rozpoczęty racami kibiców Lecha i Legii kończy się politycznymi fajerwerkami od lewa do prawa sceny politycznej.

Marek kilka dni temu dodał wpis „Porażka futbolu”. To jaki ja powinienem dać tytuł  – patrząc na to co się dzieje w naszej, ale nie tylko naszej piłce nożnej. W końcu biegający po murawie kibice niemieccy Eintrachtu Frankfurt czy grożący we Francji córce trenera Jeana Tigany kibice Bordeaux nie odstają od polskiej „normy”.

Ale jak wyjeżdżałem na polski biegun zimna, to kibice, pseudokibice byli jeszcze kojarzeni z piłką nożną. Jak wróciłem okazało sie, że to siła polityczna i to nie tylko w ich mniemaniu. W końcu Staruch z Legii przed demonstracją przed meczem z Koroną Kielce mówił, kto nie da rady Tuskowi jak, nie „my kibice”. Podobnie mówiono w Poznaniu. Nagle okazało się, że panowie biegający po murawie w Bydgoszczy i dewastujący trybuny, to nie bandyci, pseudokibice, etc. ale uciśniona grupa społeczna, których trzeba bronić, a którzy odwdzięczą się krzyżykiem na kartce wyborczej, albo pogrzebią szanse konkurencji.

Była Polska Partia Przyjaciół Piwa w Sejmie, dlaczego nie wprowadzić Polską Partię Pseudokibiców, lub Polską Partię Chuliganów. W końcu jest koniunktura na piłkę nożna przed Euro 2012 – więc dlaczego jej nie wykorzystać  -wybory parlamentarne za pasem. Już widzę jak poseł Litar z Wiary Lecha wita Platiniego na stadionie Lecha, a na rozpoczęciu ME w Warszawie Staruch z Żylety ściska dłoń delegacji UEFA i wspólnie raczą się kieliszkiem szampana w loży VIP rozmawiając – oczywiście na migi – o problemach piłki we współczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii bezpieczeństwa na stadionach.