„Święta, święta… radości tyle w nas!”. Ano sporo, ale na naszą radość i rozluźnienie tylko czekają cyber-przestępcy. Rokrocznie na całym świecie pewnie biliony dolarów trafiają na konta producentów bardzo różnych produktów, które trafiają pod nasze choinki. No bo kto z nas nie lubi dostawać prezentów, a takich niespodziewanych to już w ogóle? Kto nie chciałby zaoszczędzić paru złotych na wyjątkowych promocjach? No właśnie…

„Super okazja!”; „Wyprzedaż!”; „Tylko dla Ciebie!”; „Tylko dziś!!!”, „Jest do Ciebie przesyłka, kliknij tu, by zobaczyć list przewozowy”, itd., itp. Uważajcie na maile o takich krzykliwych i wymuszających wręcz na nas działanie tytułach. Cel tego wszystkiego jest oczywisty – zadziałać na nasze najniższe instynkty, skusić nas do tego, by kliknąć link, coś ściągnąć, czy wejść na stronę. Efekt? Od zakupów na nasz koszt, jeśli na witrynie „niby-sklepu” podamy dane naszej karty (tak, wciąż są ludzie, którzy to łykają, choć ciężko w to uwierzyć), do przejęcia kontroli nad naszym komputerem i zainstalowania w tle popularnego ostatnio ransomware, czy też przejęcie loginów i haseł do naszych kont bankowych, a wtedy może się już zrobić naprawdę gorąco.

Fajnie jest się wyluzować, ale o bezpieczeństwie nigdy nie warto zapominać. Klaun nie zawsze musi przynosić szczęście i radość – kto widział film „To”, wg. książki Stephena Kinga?

Fot. Wikipedia

Tematem tegorocznego „Tygodnia z Internetem” są e-zakupy i ochrona danych osobowych.

Według badań GUS już 11 milionów Polaków w ubiegłym roku robiło prywatne zakupy przez Internet.  Czy wszyscy robimy to mądrze i świadomie?

Okazuje się, że wśród powodów niekorzystania z Internetu przy zakupach, oprócz przywiązania do tradycyjnej formy kupowania – 28,3 %, jest także brak odpowiedniej wiedzy i umiejętności – 3,9 %, obawy dotyczące dostawy, zwrotu towaru, reklamacji – 3,2 % czy te związane z bezpieczeństwem płatności i ochroną danych osobowych – 2,3 %.

Podczas „Tygodnia z Internetem” pokazujemy, co zrobić, aby nasze zakupy były udane i bezpieczne. Jak stworzyć bezpieczny numer PIN do karty płatniczej? Do kogo należy się zwrócić, gdy sprzedawca nie uznaje reklamacji? Co zrobić, gdy kupiony towar jest niezgodny z opisem? O czym należy pamiętać, logując się do poczty e-mail z publicznego komputera, np. w bibliotece?

Wszystkich, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę na temat praw e-konsumenta zapraszamy do internetowego quizu lub do odwiedzenia jednej z 450 placówek, w których organizowane są edukacyjne spotkania dla cyfrowych konsumentów. Na stronie www.tydzienzinternetem.pl można sprawdzić, która instytucja w okolicy włączyła się w akcję.

Wyobraźcie sobie, że wyszukujecie coś online, np. w serwisie aukcyjnym. Nie znajdujecie i przekierowujecie się do siostrzanej porównywarki cen. Tam się Wam udaje i przechodzicie bezpośrednio do sklepu. Tam jeszcze odpytujecie aplikację WWW o dostępność towaru i – hop! – na płatność online, a najlepiej jeszcze na stronę kuriera. Myślę, że z bardzo dużym prawdopodobieństwem można założyć, że dziennie robią tak dziesiątki tysięcy Polaków, oczywiście za każdym razem przy użyciu szyfrowanych witryn https. Pełen spokój? To teraz przeczytajcie ten akapit jeszcze raz od początku i zobaczcie w ilu miejscach nasze dane mogą wyciec?

Oczywiście nikomu nie zarzucam złej woli i wszelkie podobieństwo do faktycznych firm jest absolutnie nie zamierzone. Po prostu przedstawiłem tak długą drogę, żeby pokazać Wam, w ilu miejscach podczas procesu wyszukiwania nasze dane (wędrujące oczywiście w zaszyfrowanej postaci tunelem SSL) są odszyfrowywane po to, by różne systemy mogły je przetwarzać. Czulibyście się lepiej, gdyby nikt ich nie odszyfrowywał? Pytanie chyba retoryczne, nie tylko dlatego, że odpowiedź jest oczywista, ale dlatego – tak się przynajmniej wydaje – że nie ma sensu. Bo przecież trzeba odszyfrować, żeby pracować na danych! Prawda? PRAWDA?

Ano nie do końca, bowiem szyfry homomorficzne, nazywane „Świętym Graalem kryptografii” w założeniu mają pozwalać na operacje na materiale bez konieczności jego deszyfrowania. Specjaliści z IBM twierdzą, że im pierwszym udało się znaleźć Graala, co – w opinii moich kolegów z Centrum Certyfikacji Signet, którzy chyba nawet śnią w standardzie X.509 – od zawsze było olbrzymim wyzwaniem, bowiem źle stworzony algorytm homomorficzny (wytrwałym polecam zerknięcie na anglojęzyczną Wikipedię, może oni zrozumieją dokładnie w szczegółach) zamiast pomóc może jeszcze bardziej ułatwić przeprowadzanie ataków na zabezpieczone nim treści.

IBM zabezpieczył już swoje prawa w postępowaniu patentowym, co mogłoby wskazywać na to, że są bliżej niż dalej finalnego produkcyjnego rozwiązania? A co jego wejście w życie oznaczałoby dla nas, klientów? Na pewno to, że panowie z NSA i innych literowych agencji mogliby już zwijać swoje mniej lub bardziej tajne światłowody, bowiem informacje przetwarzane w systemach nigdy nie byłyby odszyfrowywane, powrócilibyśmy więc do starych dobrych pojedynków kryptolog-kryptoanalityk, zamiast wchodzenia „na bezczela” do serwerowni. Że przynajmniej niektórzy cyber-przestępcy mogliby zacząć szukać uczciwego zajęcia, bo takie numery jak atak na sieć sklepów Target już by się nie udały. Generalnie świat byłby trochę lepszy.

Graphic: encrypteverything.ca under Creative Commons licence