Polscy Olimpijczycy wrócili do kraju z sześcioma medalami, w tym czterema złotymi, co przełożyło się na najwyższe w historii miejsce w klasyfikacji medalowej – jedenaste! Fani tak licznie przybyli na lotnisko i przywitali sportowców tak gorąco, że Zbigniew Bródka stał – tak jak podczas odbierania medalu – na miękkich nogach. Wzruszenia nie kryła Luiza Złotkowska. Zobaczcie sami!
To był złoty dzień, który przejdzie do historii polskiego sportu. To był złoty dzień, który może nie powtórzyć się zbyt prędko, choć jako sympatycy sportu, życzymy sobie takich chwil jak najwięcej.
Cudownie zaczął ubierać sobotę w złoto Zbigniew Bródka, łyżwiarska błyskawica z Domaniewic. Był w roli faworyta, w końcu zdobył w ubiegłym sezonie Puchar Świata na swoim koronnym dystansie, lecz w sobotę przecież wszyscy oczekiwali na skoki narciarskie. Zbigniew w cieniu, jak w wielkim cieniu są warunki do uprawiania łyżwiarstwa szybkiego w Polsce. Nie posiadamy nawet jednego w pełni profesjonalnego toru do treningu. Panczeniści, pasjonaci (ilu takich mamy i w ilu dyscyplinach?), ponieważ tak trzeba ich nazywać, zaczynali na zamarzniętych stawach, sadzawkach. Jednak to nie jest żadną przeszkodą w zdobyciu upragnionego celu, jakim jest złoto olimpijskie.
Ten medal jest dla mnie szczególny jeszcze z jednego powodu. Wiem, że swoją olimpijską formę Zbigniew szlifował w Skierniewicach, w moim rodzinnym mieście. Letnią porą, rozpoczynając przygotowania, jeździł na rowerze wokół Zalewu Zadębie.
Jak Kamil Stoch dokończył ubieranie złotej soboty, najpiękniej opowie nam jeszcze raz Tomasz Zimoch, który moim zdaniem jest w najlepszej formie komentatorskiej (olimpijskiej).
Sukces Justyny Kowalczyk będzie odmieniany przez wszystkie przypadki glorii i chwały! Zgadzam się również z Tomaszem Zimochem, że gdyby żył Leonardo Da Vinci to pokusiłby się o namalowanie obrazu naszej królowej biegów narciarskich.
Z jaką siłą ona wbijała te kijki w śnieg! Z jaką ochotą! Z jaką werwą! Pędziła przed siebie niczym taran i nikt i nic nie było jej w stanie zatrzymać. Jakby to złoto przyciągało ją do siebie i szeptało do ucha „czekam na mecie”. Ostatnim odepchnięciem przed finiszem przyciągnęła złoto, które jest tylko Polki.
To olimpijskie złoto urodziło się w bólu (złamanie), ale także warunków atmosferycznych bardziej przypominających przejście z wiosny na lato (choć jednakowe dla wszystkich zawodniczek). To olimpijskie złoto urodziło się drugi raz w karierze Justyny Kowalczyk.
Kamil wykonał pierwszy skok po złoto, Justyna dobiegła za kolejnym złotym krążkiem. Czekamy na dalszy rozwój wydarzeń…
Kamil Stoch jest dziś na ustach wszystkich. Złoty medal olimpijski przenosi go do „nieśmiertelnych” bohaterów Igrzysk. Jak ważne jest złoto olimpijskie uświadomił wszystkim też Adam Małysz, nasz skoczek wszechczasów, który gratulując Kamilowi powiedział, że bez wahania oddałby wszystkie swoje cztery medale olimpijskie za jeden złoty.
Olimpijski sukces Stocha ma też innego cichego bohatera – Łukasza Kruczka, który polskie skoki doprowadził do momentu, kiedy wszytsko jest możliwe, kiedy czekamy nie tylko na kolejny konkurs indywidualny, ale również na drużynowy, gdzie wszystko jest dziś możliwe.
Zaczynamy i to podwójnie… W Soczi bajecznie drogie Igrzyska, które mają stanowić perłę w „carskiej koronie” Władimira Putina a na blogu Sportową Playlistę, gdzie mało piszemy, ale dużo mówimy. Ciekaw jestem jak Wam się spodoba i jedno i drugie?
Dodano do koszyka.
