Chyba Wam jeszcze o tym nie pisałem, ale w już niedługo startuje cykl  filmów, w których będę Wam opowiadał o Orange Polska, z perspektywy w gruncie rzeczy „świeżaka”. Nagrywając drugi z odcinków cyklu miałem okazję odwiedzić niesamowicie ciekawe miejsce  w którym zespoły Nadzoru Sieci będące częścią międzynarodowej organizacji GNOC Europe przez całą dobę monitorują  systemy i urządzenia w sieciach Orange z kilku krajów.

Na pierwszy rzut oka przypomina ono znane z amerykańskich filmów centrum kontroli lotów NASA.  Olbrzymi ekran, zajmujący całą ścianę, kilkanaście osób wpatrzonych w swoje monitory oraz ciche dyskusje pełne dziwnych skrótów.

Jak dla mnie super!

Pomyślałem, że napiszę też artykuł o tym miejscu, w końcu ma ono bardzo dużo wspólnego z naszą siecią szkieletową. A więc zaczynamy.

Jak już wspomniałem miejsce, w którym byłem jest częścią GNOCe Europe. Pełna nazwa tej organizacji, powołanej w 2014 roku to Global Network Operations Center Europe. GNOC Europe jest organizacją zbudowaną na bazie Centrów Operacji Sieci i Usług w Orange Polska oraz zespołów pracujących w ramach Grupy Orange w Rumunii. Jak sama nazwa wskazuje GNOCe Europe obsługuje nie tylko nasz kraj, ale i wybrane europejskie kraje – Orange Slovensko, Mobistar Belgique oraz Orange Luxembourg.

Na Sali, którą widzieliście na zdjęciu obecne są zespoły będące częścią GNOCe – Front Offices Mobilny & VoIP i Transmisyjny, oraz zespół LTMC zajmujący się siecią telefonii stacjonarnej PSTN. A teraz tłumacząc na powszechnie używaną wersję polskiego. Front Office to specjaliści, do których spływają alarmy i statystyki dotyczące funkcjonowania sieci. Większość problemów rozwiązują oni zdalnie, na bieżąco, dyżurując 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu. Jeżeli problem jest naprawdę bardzo poważny o pomoc w jego rozwiązaniu zwracają się do Back Office, którego pracownicy dostępni są również poza standardowymi godzinami pracy na całodobowych dyżurach domowych. Cały system ma jeszcze jeden stopień, jednak jest on wykorzystywany w sytuacjach największych kryzysów.

A jeżeli lubicie trudne skróty, to zanotowałem dla Was w czasie nagrania, czym dokładnie zajmują się osoby tu pracujące. To oni właśnie wykrywają awarie i zarządzają przebiegiem ich usuwania. Monitorują sieci Operatorów i  afiliantów Orange w trybie 24/7/365 w zakresie systemów i sieci Core takich jak MSS, MGW, SDM, STP, DSR, VoIP/IMS, EPC, LAN i FW, OSS oraz platform usługowych: IN, TV&VoD, SMSC, MMSC i wielu innych.

O MSS/MGW już pisałem, więc w razie wątpliwości odsyłam do jednego z moich poprzednich tekstów. Jeżeli chodzi o inne skróty to będę je rozwijał zapewne w kolejnych tekstach.

A korzystając  z okazji jeszcze raz zapraszam na cykl moich filmów. Co prawda nie będzie o technologii, lecz o moim miejscu pracy, ale mam nadzieję, że Wam się spodoba.

Kolejny odcinek już za tydzień. A jeżeli trafiliście na teksty mojego cyklu po raz pierwszy zapraszm do lektury poprzednich.

Prośby o informacje o działaniu sieci szkieletowej pojawiały się w Waszych komentarza dość regularnie. Było już nieco o łączeniu rozmów mobilnych i transferu danych w technologii LTE, jednak tym razem zabierałem się za sam rdzeń, czyli sieć transportowo – szkieletową.A w gruncie rzeczy dwa elementy, które się na nią składająIP/MPLS Backbone oraz sieć transmisyjną opartą na systemach xWDM. Gdy rozmawiałem z kolegami, którzy na co dzień zajmują się architekturą sieci i którzy pomagali mi przy pisaniu tej części cyklu porównali oni obydwa rozwiązania do dróg i autostrad. Drugim porównaniem jakie się nasunęło była sieć centrów dystrybucyjnych wysyłających do siebie nawzajem samochody z paczkami połączone siecią autostrad, czyli siecią WDM (w szczególności ROADM). IPMPLS Backbone to sieć dróg lokalnych, nieco węższych, ale zapewniających połączenia do wielu miejsc w kraju lub właśnie centrum dystrybucyjne. xWDM to autostrady i pędzące po nich ciężarówki z paczkami, pozwalające na szybkie przesyłanie dużych ilości danych.

Skąd te porównania? Zapraszam do lektury!

Sieć IP/MPLS Backbone to obecnie kilkanaście POP’s czyli points of presents – miejsc, w których ruch jest agregowany do większych przepustowości i gdzie de facto znajduje się dostęp do sieci szkieletowej. Te kilkanaście POP’s przekłada się na kilkadziesiąt urządzeń sieciowych, które są w nich zainstalowane. Urządzenia takie to choćby routery. W points of presents dochodzi do agregacji ruchu z różnych źródeł i przesyłania go dalej łączami o znacznie większych przepustowościach. „Znacznie większe” to może być nawet zbyt małe słowo. W sieci IPMPLS Backbone chodzi tu o globalny ruch na poziomie nawet kilkuset Gbps. Sam transfer danych pomiędzy poszczególnymi POP’sami to wartości rzędu 10Gbps, a nawet 100 Gbps. Sądzę, że nawet wszystkie 7201 odcinków „Mody na Sukces” w jakości HD udało by się z taką prędkością przesłać w kilka minut :-). Jednak transfer danych w sieci IPMPLS Backbone wzrasta cały czas. Ma to także związek z coraz większym powiązaniem świata stacjonarnego i komórkowego, za czym idzie znaczny wzrost ilości transmitowanych danych w tej sieci.

Poza zapewnieniem bieżącego funkcjonowania sieci sporym wyzwaniem jest także upewnienie się, że w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych problemów wszystko będzie nadal funkcjonowało. Może być to zarówno nieprzewidziany wzrost ruchu danych, jak i zwyczajna awaria któregoś z elementów.  W pierwszym z przypadków stosowana jest po prostu rezerwa pojemności. Odpowiedzią na drugi jest wykorzystanie dynamicznego routingu, jak w innych sieciach wykorzystującej protokół IP. Czym jest ów „dynamiczny routing”? To możliwość dostosowania ilości przekazywanych do danego routera, z innych urządzeń, danych w zależności od jego możliwości odbioru. Przykładowo, gdy dane urządzenie otrzyma w danym momencie zbyt dużo danych kolejne zostaną przesłane okrężną drogą. Właśnie olbrzymia pojemność i pełne zabezpieczenie (redundancja) to największe zalety tej sieci. Są też inne, jak choćby rozmieszczenie POP’s sieci IPMPLS w miejscach, które zapewniają jej duży zasięg i możliwość bezproblemowego dostępu do zasobów.

Jak już napisałem wcześniej xWDM to swego rodzaju autostrada. Albo, szukając innego porównania… rakieta. ROADM to Reconfigurable Optical Add-Drop Multiplexer czyli  konfigurowalny optyczny multiplekser typu add-drop pozwalający na możliwość zdalnego przełączania ruchu na poziomie długości fali. A teraz będzie po polsku: sieć ta pozwala przesyłać po jednym światłowodzie jednocześnie kilka sygnałów, a każdy z nich różni się długością fali. Dzięki temu, w sytuacji gdy zachodzi taka potrzeba, można przesłać sygnał nie przez sieć IPMPLS, lecz zapakować razem z kilkunastoma innymi do rakiety i wystrzelić na drugi koniec Polski. W Orange posiadamy obecnie kilkadziesiąt węzłów, pomiędzy którymi dane poruszają się z prędkością rzędu 40-100 Gbps. Czyli bardzo, bardzo szybko. Swoją drogą, w ramach ciekawostek, sieć ta powstała na potrzeby EURO 2012. Tutaj możecie poczytać więcej o tym jak działają światłowody.

P.S. dajcie znać o czym chcielibyście przeczytać następnym razem 🙂 No może nie następnym, tylko za dwa tygodnie.