Niesamowita wystawa gości w Warszawie. Dlaczego? Bo przybliża nam świat osób niewidzących. Składa się z dwóch części. W części „widnej” można zobaczyć mówiący zegarek, fakturę wydrukowaną Braillem, czy maszynę do pisania Braillem. Można zobaczyć przedmioty i narzędzia, którymi na co dzień posługują się osoby niewidzące i jak ulatwiają im one życie.

W drugiej części wystawy gasną światła i można całkowicie przenieść się w świat ciemności. Przewodnikami są osoby niewidzące. My tylko czujemy zapachy i słyszymy. Ta całkowita zmiana wokół, dostarcza niezwykłych emocji. Włączają nam się dotej pory nieco uspione zmysły, bo za pomocą dotyku, słuchu i węchu oraz poczucia równowagi rozpoznajemy nową sytuację. W ten sposób poznajemy nie tylko trudności z jakimi spotykają się niewidomi, ale również mamy okazję przekonać się, że w ciemności świat także może być piękny i pełny. Możemy np. doświadczyć jak poruszać  się w miejskim zgiełku, jak zapłacić za kawę w barze, jak poruszać się po mieszkaniu w całkowitych ciemnościach i nie tylko…

Niewidzialna Wystawa ma zbliżyć do siebie dwa światy – osób widzących i niewidomych, a poprzez pozytywne przeżycia nauczyć nas, jak możemy im pomóc i zrozumieć. Orange jest jej partnerem, ale nie tylko dlatego zachęcam Was do jej zwiedzenia. To powinna być konieczność a na pewno będzie przyjemność. Zapraszam wszystkich chętnych na Al. Jerozolimskie 123a w Warszawie, do budynku Millenium Plaza. Mam dla pierwszych 3 osób podwójne bezpłatne zaproszenie. Wyślijcie odpowiedź na mojego maila: katarzyna.barys@orange.com. Odpowiedzi szukajcie na stronie www.niewidzialna.pl.

Pytanie: W jakich miastach w Europie można zwiedzić Niewidzialną Wystawę?

http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/podroz-w-swiat-niewidomych,193480.html

Media donoszą, że Komisja Europejska wezwała UKE do zmiany lub wycofania projektu decyzji, która „ogranicza dostęp operatorów alternatywnych do sieci światłowodowej TP„. Tylko, że my nie mamy sieci światłowodowej FTTH, o której mówi KE, a już traktowani jesteśmy jak monopolista. Brukselscy urzędnicy dzielą sobie skórę na niedźwiedzu, który jeszcze się nie urodził. Chyba, że liczyć trochę linii FTTH naszego konkurenta Netii/Dialog, ale raczej nie o to chodziło. Jedyne, co mi przychodzi do głowy to sygnał KE, że jak zaczniemy budować światłowody, to bez przebaczenia czyli twarde regulacje, jak z miedzią. Nie powiem, aby to przesadnie mobilizowało do budowy FTTH i realizacji Europejskiej Agendy Cyfrowej. A skoro jesteśmy przy EAC, do 2020 r. wszystkie gospodarstwa w UE powinny mieć dostęp do Internetu minimum 30 Mb/s, a połowa nie mniejszą niż 100 Mb/s. Stan na koniec 2011 roku w Polsce? Dostępność „30” – 3,5 proc. gospodarstw, a ponad „100” – 0,7 proc. W Europie nie jest lepiej, bo średnia odpowiednio: 8,5 proc. i 1,3 proc. Na moje oko długa i wyboista droga przed nami. Może zamiast „no pasaran”, warto jednak przemyśleć paneuropejską politykę światłowodową i znaleźć rozwiązanie, które będzie zachęcało wszystkich do budowy FTTH, nie ograniczając zarazem konkurencji?

Fanów motoryzacji zeelektryzowała wiadomość, że Robert Kubica wziął w testach samochodów wyścigowych. W tym samym tygodniu nasz kolega, Łukasz Kunicki, wrócił do zawodowego ścigania.
O Łukaszu rozmawialiśmy przy okazji początków rehabilitacji Kubicy. Łukasz również miał za sobą tragczny w konsekwencjach wypadek w trakcie Rajdu Kormorana w 2003 r i przechodził długotrwałą rehabilitację. – „Nie ma co rozpamiętywać rzeczy i możliwości, które się straciło. Trzeba patrzeć w przyszłość, co jeszcze można osiągnąć, koniecznie z wiarą i uśmiechem” – opowiadał nam wtedy. I marzenia się spełniły.Wrócił do zawodowego ścigania. Razem z pilotem Robertem Podleckim zajął 4. miejsce w swojej klasie (na 12 zespołów) oraz 37 w klasyfikacji generalnej (na ponad 70 załóg).
Dwudniowy szutrowy Rajd 300 Jezior na Litwie to impreza porównywalna rangą z z Rajdem Polski.

Czy jesteś zadwolony z wywalczonego miejsca?
Traktowałem ten rajd czysto w kategoriach nauki i przyjemności. W końcu po 9 latach przerwy w zawodowym sporcie, zaczynałem tak na prawdę od nowa. Niesamowicie cieszył mnie brak problemów z opisem trasy i ciągły progres w tempie jazdy. Z powodu wypadków lub defektów odpadła prawie połowa załóg. Nasza leciwa Bunia pomimo rozłupania skrzyni biegów, zdemolowanego podwozia i płyty, dzielnie wytrzymywała kolejne trudy odcinków. Na szczęście serwis załogi Maciej Oleksowicz i Andrzej Obrębowski byli rewelacyjni.

Dlaczego znowu się ścigasz?
Na ten temat możnaby napisać książkę z psychoanalizy czubków, którzy z niewiadomych przyczyn pełnym ogniem montują się w ciasne zakręty w lesie :))) To jest pasja i nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na takie pytanie. Tęskniłem za sportem jak za niczym innym. Za tymi ułamkami sekundy w powietrzu na hopach, za odciążającymi zakrętami przez szczyty, za kontrami podczas jazdy bokiem, za specyficznym strzelaniem kamieni o podwozie, za cięciem rowami, w które normalnym autem nie wjechałbym nawet 5 na godzinę :)))

Czy się nie bałeś pamiętając o wypadku?
Miałem dużo czasu, żeby wygonić negatywne wspomnienia. Wiedziałem, że jak poddam się złym myślom to zgubię koncentrację, a wtedy nie będzie dobrze… Oczywiście przed rajdem dopadło mnie małe „natręctwo myśli”, ale kiedy zapalilo się zielone światło na starcie do pierwszego odcinka całe negatywne powietrze uszło i dalej była już tylko zabawa i nauka :)))

Jak długo się przygotowywałeś?
Przygotowania do samych startów trwały ok. 3 miesięcy. Powstał zespół rajdowy „Grubym Spawem Rally Team”, którego poczynania można śledzić na Facebooku. Auto budował mi Marcin Opałka, klatkę przygotował świetny specjalista w tej dziedzinie Paweł Trela. Dodatkowo pomagali mi też moi dwaj przyjaciele z sąsiedztwa – Michał Jurgielewicz i Marek Wieczorek, którzy zadbali o elektrykę auta i drobne udoskonalenia mechaniczne. Całe wyposażenie bezpieczeństwa oraz system do rejestracji wideo dostałem od mojego sponsora, firmy Diesel System z Warszawy. Nieoceniona była też pomoc mojego brata Marcina, który wspierał mnie przy zarządzaniu całym przedsięwzięciem.

Jakie kolejne plany/rajdy?
Planów jest wiele, ale niestety są mocno uzależnione od ilości biletów Narodowego Banku Polskiego, które uda mi się pozyskać. Nie mam skonkretyzowanego kalendarza, a raczej listę życzeń. Dzisiaj sport to w dużej mierze biznes i o kalendarzu będę mógł mówić jak znajdę strategicznego sponsora. Na koniec dnia cała maszynka związana z funkcjonowaniem zespołu musi czerpać z tego korzyści. Jeżeli uda mi się znaleźć dobrych sponsorów, a ich wolą będą starty w Mistrzostwach RPA to się dostosuję :)))