Drugi raz w moim życiu wszedłem w posiadanie Orange Światłowodu. Przy okazji mocno się zdziwiłem: w budynkach postawionych po 2016 podłączenie światłowodu, to „bułka z masłem”! Najwięcej czasu zajęły nam pogaduszki z technikiem o naszej ofercie. Z góry przepraszam za otoczenie FunBoxa 3.0 –  mieszkanie jeszcze się wykańcza 😉

W najnowszych budynkach standardem jest doprowadzenie światłowodu do mieszkania i montaż w nim – jeszcze na etapie wykończenia lokalu –  gniazdka światłowodowego.  Sam o tym nie wiedziałem. Całość na zdjęciu poniżej. Sam światłowód jest na nim nieco różowawy – nasz monter podłączył do niego laser, który pozwala między innymi określić, czy kabel światłowodowy nie jest uszkodzony.

Czerwony laser wskaże drogę do światłowodu

Ten sam laser pozwala sprawdzić, gdzie szukać drugiego końca światłowodu zainstalowanego w naszym mieszkaniu. W tym przypadku był on świetnie widoczny w pomieszczeniu technicznym w piwnicy budynku. Tutaj także eleganckie i zabezpieczone szafy nie przywodziły na myśl pomieszczeń, które widziałem do tej pory.

Kolejnym elementem pracy było podłączenie światłowodu biegnącego do naszego mieszkania z tym, który pędzi dalej, do naszej sieci światłowodowej. To zadanie także nie było trudne, bo technik mógł skorzystać z całego pęku wcześniej przygotowanych kabelków.

Po połączeniu światłowodów ze sobą (spawania nie było, ale jeżeli ktoś chce zobaczyć jak to wygląda niech wejdzie tutaj) wystarczyło podłączyć modem do prądu i włożyć weń końcówkę światłowodu. Chwila oczekiwania na aktywacje i już wszystkie lampki zaświeciły się na zielono. Po kilku miesiącach korzystania z Orange Free na kartę bardzo się cieszę, że znowu mam „światełko”. Nie żeby narzekał na naszego prepaida – ale sami rozumiecie… nielimitowane łącze i taki transfer oraz ping nie ma sobie równych 😉

Jak ten światłowód śmiiiiga…!

Wybrałem wersję „do 100 Mb/s” i zapewniam Was – upload także był powyżej normy. Sprawdziłem to na kilku urządzeniach. Bardzo mnie ucieszył podział na dwie sieci – 5 GHz i 2,4 GHz, co w zatłoczonym budynku jest bardzo przydatne.

Od razu skorzystałem też z aplikacji Mój FunBox i zmieniłem nazwę mojego WiFi na nieco bardziej przyjazną dla oka.

Domyślam się, że montaż światłowodu u Domańskiego to żaden news i nie wchodzicie na bloga, by obejrzeć kilka zdjęć z modemem, kablami i moją podłogą oraz ścianą w rolach głównych. Ba, nawet to, że mam Orange Love jakoś specjalnie Was nie rusza (mnie rusza, bo płacę mniej 😉 ).

Dlatego dla wszystkich tych, którzy dobrnęli aż tutaj – nagroda.

Jakie miasta podłączyliśmy niedawno do światłowodu?

Oto miasta, gdzie ruszyliśmy ze światłowodem pod koniec grudnia ubiegłego roku. Nie przypominam sobie, by te nazwy gdzieś padały, więc czytacie je jako pierwsi: Bochnia, Cieszyn, Czechowice-Dziedzice, Grudziądz, Gryfice, Lębork, Lubań, Marki, Myszków, Nowy Targ, Nysa, Ostrowiec Świętokrzyski, Puławy, Sopot, Tomaszów Mazowiecki.

Do tego dochodzi kilka miejscowości, do których światłowód zawitał już po Nowym Roku: Ełk, Iława, Jastrzębie-Zdrój, Lubliniec, Mikołów, Szczytno, Żywiec.

Na razie w zasięgu jest tam jedynie kilka, czasem kilkanaście budynków, a gdy tylko mrozy osłabną – znacząco przyśpieszymy. Niestety tym razem pogoda mocno nas tam przytrzymała.

„Dawno, dawno temu, za górami i lasami, w krainie Polan można było napotkać wyłącznie łącza wdzwaniane i prędkości liczone w kb/s. W czasach tych strony internetowe były lekkie niczym piórka, a grafiki było w nich jak na lekarstwo…” Gdyby bohater naszego tekstu  był dzielnym rycerzem z bajki, tak mogłaby się zacząć jego historia. Ale że nazywa się proxy w3cache.tpnet.pl i jest serwerem, będę musiał powściągnąć swoje bajkopisarskie zapędy. Jego historia nie zaczęła się „Dawno, dawno temu” lecz w latach 90-tych.

Z historii polskiego internetu

Miał za zadanie zadbać by zasoby ówczesnego internetu nie zapchały cieniutkich łaczy, z których korzystali nasi krajowi pionierzy. Chodziło przede wszystkim o „dial-up”, czyli łącza telefoniczne. Mimo, że o treściach wideo (o 4K i VR nie wspominając) jeszcze wtedy raczej nikt nie marzył, wiele z tych łączy nie wyrabiało nawet z ówczesnymi stronami opartymi na tekście. Co ważne, nie wyrabiały także łącza sieci szkieletowej i łącza międzynarodowe. Nie wiem czy wiecie, ale do 1996 roku Polska łączyła się ze światem łączem o przepustowości 2 Mb/s. Dobrze przeczytaliście – 2 Megabity na sekundę. W marcu 1998 roku odpalono 8 Mb/s, łączące nas ze Stanami Zjednoczonymi. Pod koniec 1998 roku było to już 16 Mb/s. Zresztą permanentnie zapchane. Pod koniec roku 1998 ruch był tak duży, że modemy nie były w stanie obsłużyć dużej ilości wywołań – w godzinach szczytu, między 22:00 a 24:00 zaledwie 5% wywołań było skutecznych.

Zadaniem serwera proxy było dodatkowe skompresowanie treści, a także przetrzymywanie tych najbardziej popularnych w pamięci.

Jednak minęły lata, a prędkość internetu stale rosła – pojawiła się coraz szybsza Neostrada, później świadczona także dzięki ADSL, a w końcu światłowód. Również łącza, którymi łączyliśmy się ze światem zaczynały być liczone najpierw w Gb/s (pierwsze w 2002 roku), później w dziesiątkach, a w końcu w setkach GB. Transfer w naszej sieci szkieletowej liczony jest już w Tb/s, a dzięki systemowi cPOP ponad połowa treści internetowych jest dostępne z najbliższych Wam miast wojewódzkich.

Serwer w3cache.tpnet.pl coraz bardziej samotny

Chociaż strony zaczęły być coraz bogatsze w treść i formę, pojawiły się serwisy wideo i streaming, to gwałtowne zwiększenie szybkości internetu kompensowało natłok treści  z nawiązką. A serwer proxy w3cache.tpnet.pl był coraz bardziej samotny. Obecnie liczba klientów, którzy z niego korzystają jest liczona w promilach, a dokładniej – w promilu. W przypadku usług świadczonych po miedzi jest to 1,6 promila, w przypadku świadczonych po światłowodzie 1,4 promila.

Dlatego podjęliśmy decyzję by powiedzieć  mu „żegnaj”. Pierwsza część pożegnania będzie trwała trzy miesiące. Tym naszym klientom, którzy jeszcze z nich korzystają zwrócimy uwagę, że bez problemu obejdą się bez tego.  Przy próbie skorzystania z serwera trafią na stronę z informacją o planowanym wyłączeniu i prośbą o usunięcie tego adresu z konfiguracji przeglądarki internetowej. Później serwery zostaną wyłączone.

Przyznaję – troszkę na wspomnienie tych  zamierzchłych  czasów zakręciła mi się łezka w oku.

P.S Na blogu czeka Was więcej tekstów dotyczących zamierzchłych czasów polskiej telekomunikacji. Bądźcie czujni!

Kilka minut temu  zakończyła się prezentacja najnowszego flagowca Samsunga – Galaxy S9 oraz jego większej wersji – S9+. Projekt nazywany był przed premierą „Star” i sądzę, że to słowo doskonale oddaje czym jest ten smartfon – gwiazdą. Dzisiaj rusza przedsprzedaż Samsung Galaxy S9 + w Orange, a Galaxy S9 pojawi się w przedsprzedaży już za kilka dni.

Po pierwsze wygląd – ten temat zostawiam jednak Wojtkowi, który jest na miejscu.

W #Barcelona trwa premiera #SamsungGalaxyS9 i #SamsungGalaxyS9Plus Jeszcze dziś ruszamy z ich przedsprzedażą w @Orange_Polska #MWC2018 pic.twitter.com/6aOKA6g85y

— Wojtek Jabczyński (@RzecznikOrange) 25 februari 2018

Taaaaki wyświetlacz w taaakiej rozdzielczości!

Samsung Galaxy S9 się bardzo mi się podoba – mam wrażenie, że wyświetlacz zajmuje jeszcze większą część przedniej części telefonu niż w Samsung Galaxy S8 i S8+. Sam wyświetlacz w obu przypadkach to  Infinity Display QHD+ (1440×2960 px) Super AMOLED o proporcjach 18,5:9. Model „z plusem” różni się jedynie przekątną ma 6.2″, a wersja „bez plusa” – 5,8”.

Zarówno model z „+” jak i bez niego jest napędzany przez procesor Octa core (4×2.9GHz + 4×1.9GHz) 10nm wspomagany przez 4 GB RAM w S9 i 6 GB RAM w S9+. W obu urządzeniach zastosowano 64 GB pamięci operacyjnej, którą można rozszerzyć o kolejne 400 GB.

Aparat to jeden z najmocniejszych podzespołów Galaxy S9

Wrażenie robi także główny aparat – 12 MP OIS Super Speed Dual Pixel, wyposażony  w dwie przesłony: F1.5 i F2.4. Owe dwie przesłony, to pierwsze duże WOW tych telefonów. Dzięki temu zdjęcia wychodzą jeszcze lepiej w trudnych warunkach oświetleniowych – przy zbyt intensywnym lub wręcz przeciwnie – zbyt słabym świetle. W Samsung Galaxy S9+ jest jeszcze drugi aparat główny – dodatkowy aparat 12MP OIS F2.4. W obu przypadkach aparat znajdujący się nad wyświetlaczem ma matrycę 8 MP i przesłonę F1.7 z AF.

„Efekt WOW” wywołuje także Slow Motion nagrywający z prędkością 960 klatek na sekundę, dodatkowo wyposażony w funkcję automatycznego wykrywania ruchu. Szczególnie ta druga sprawa to moim zdaniem absolutne mistrzostwo. Kto próbował bezowocnie uchwycić właściwy moment w slow motion 20 razy pod rząd ten wie o czym piszę.

Elementem, który odróżnia oba urządzenia jest także bateria – w S9  ma ona 3000 mAh, w S9+ – 3500 mAh.

Producent podkreśla także wysoką jakość głośnika, pakiet Guard S9, a także… system pozwalający na tworzenie awatarów 3D oraz animowanych „emotek”. Ostatnia sprawa to może i miły dodatek, ale pozwala bardzo uprzyjemnić rozmowę.

Samsung Galaxy S9 w Orange najlepiej z Love

A ile to cudo kosztuje? Na całe szczęście nie 5 tys. 😉 Ba! W Orange Love zapłacicie za S9 na star 0 zł, a 92 zł przez 36 miesięcy. W przypadku S9+ miesięczna opłata w Orange Love wyniesie 105 zł przez 36 miesięcy. Oznacza to, że łącznie zapłacicie w Orange Love za model S9 – 3312 zł, a za S9+ – 3780 zł. Porównywalne ceny są także w Planie Wzbogaconym, jeżeli rozłożycie je na 36 miesięcy.

W pozostałych planach abonamentowych sytuacja wygląda równie dobrze, dla stałych klientów nawet lepiej. Ponieważ stali klienci na start za te telefony zapłacą w planach Standardowym, Optymalnym i Wzbogaconym 0 zł. I to zarówno za wersję z plusem jak i bez. Jedynie klienci, którzy zdecydują się na Plan Podstawowy, z ceną smartfona rozłożoną na 24 miesiące zapłacą na start pełną kwotę za to urządzenie. Swoją drogą, dla wielu to także może być ciekawe rozwiązanie.

A oto link do przedsprzedaży Samsung Galaxy S9 w Orange!

Samsung Galaxy S9 – cena dla klienta indywidualnego

Cena w SIM Free (telefony bez umowy) – 3599 zł

Samsung Galaxy S9+ – cena dla klienta indywidualnego

Cena w SIM Free (telefony bez umowy) – 3999 zł