Chcemy kupić częstotliwości, by dać klientom najlepsze możliwe usługi. Analitycy rynkowi przyznają, że to właśnie Orange potrzebuje ich najbardziej, co – patrząc na wykaz posiadania pasma – nie powinno nikogo dziwić. Jesteśmy przygotowani, aby za nie zapłacić. Dlatego uczciwie i w dobrej wierze licytujemy w aukcji od 8 miesięcy. Od początku nie komentujemy publicznie jej przebiegu, chociaż nie wszystko nam się podoba. Chcemy i będziemy konkurować usługami, a nie zręcznością prawników i PR-em. Pisanie prawa zostawiamy rządowym i sejmowym legislatorom. Liczymy tylko na jedno – żeby aukcja możliwie szybko się skończyła. Z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, chcą tego również wszyscy klienci. Jednak od kilku lat nie możemy sobie poradzić z rozdysponowaniem częstotliwości, co niektórym krajom zajęło… jeden dzień (Turcja). Operatorzy dostają pasmo, a budżet niemałe pieniądze. Nie w Polsce. My jesteśmy w ogonie Europy, a mimo to cały czas grzęźniemy w procedurach, potyczkach prawniczych, spóźnieniach i obstrukcji tych, którym brak rozstrzygnięcia jest na rękę. Dlaczego o tym przypominam? Ponieważ chcę, aby jeszcze raz wybrzmiały nasze aukcyjne intencje. Żeby stawiać nas w gronie tych operatorów, którzy chcą rozstrzygnięcia najszybciej jak to możliwe. Rozporządzenie MAiC o skróceniu aukcji – mimo niewątpliwych kontrowersji, jakie wzbudziło – traktujemy jako pomysł by licytacji nie obrócić w totalną farsę. Wszak licytować można jeszcze długie miesiące, a potem wycofać się z niej bezboleśnie. Mam nieodparte wrażenie, że tak właśnie się dzieje. Przed napisaniem tekstu rozmawiałem z dziennikarzem, zagorzałym krytykiem zasad obecnej aukcji, który stwierdził, że najlepiej będzie ją zakończyć i zacząć jeszcze raz od nowa. „Przecież 6-9 miesięcy Was nie zbawi” – stwierdził. Pewnie jakoś dalibyśmy radę, chociaż na nowe częstotliwości i tak czekamy już od dwóch lat. Ale czy jest jakakolwiek gwarancja, że kolejne podejście nie zakończy się tak samo? Mam wątpliwości. Tych, którzy pragną, aby proces przeciągał się jak najdłużej jest naprawdę sporo, co nietrudno dostrzec po ich lobbingowej aktywności. Jeden z operatorów ma już tyle pożądanych przez wszystkich częstotliwości, że wcale mnie nie dziwi brak jego entuzjazmu dla wyrównania rynkowych szans.

Patrząc przez ostatnie dni na to, co działo się wokół aukcji na częstotliwości, uważam że regulator podjął dobrą decyzję by ją anulować i zrobić drugie podejście. Wprawdzie nam najbardziej zależało na możliwie szybkim rozstrzygnięciu, ale paradoksalnie jednak jej przesuniecie o kilka miesięcy, powinno spowodować, że będzie mniej kontrowersji i pola do popisów dla prawników szukających haczyków, by opóźnić rozdysponowanie częstotliwości lub wręcz je zablokować. A przecież o to chyba chodzi niektórym operatorom, czego przykładem choćby wczorajsza PR-owa hucpa Polkomtela. Chociaż zdarzało mi się nie zgadzać z decyzjami UKE czy je krytykować, to tym razem uważam, że regulator wyszedł z tej trudnej sytuacji honorowo. Trzeba mieć odwagę by podjąć taką decyzję dla dobra całego rynku i powtórzyć żmudną procedurę. Czekamy teraz na ponowne ogłoszenie aukcji. Mam nadzieję, że tym razem odbędzie się ona już bez opóźnień i towarzyszących jej emocji.

Dziś po raz kolejny Polkomtel postanowił przypomnieć, jak rzekomo bardzo jest dyskryminowany na rynku. Do mediów rozesłał dramatycznie brzmiący komunikat na trzy strony, że państwo utraciło kontrolę nad przydziałem częstotliwości. Że interes Skarbu Państwa i wszystkich Polaków jest zagrożony (sic!). A wszystko to po ostatnich wydarzeniach związanych z aukcją. Jako PR-owiec doceniam pracę włożoną w komunikat i odwagę w rzucaniu mocnych oskarżeń, ale absolutnie nie mamy chęci uczestniczyć w tej PR-owej hucpie. Aukcja to zbyt poważna sprawa. Sytuacja wymaga zachowania powagi i zdrowego rozsądku, a nie medialnego dęcia w trąby bez żadnego opamiętania. Takie działania to nic innego, jak chęć wpłynięcia na proces rozdysponowania częstotliwości. Można się tylko domyślać, że prawdziwym celem działań grupy Zygmunta Solorza-Żaka jest opóźnienie procesu przydziału nowych częstotliwości pod LTE, ponieważ sama posiada ich najwięcej. Im dłużej ma tę przewagę, tym więcej może zarobić. Aukcja nie leży w interesie Polkomtela, ale leży w interesie wszystkich klientów, innych operatorów i budżetu państwa. Po takim komunikacie jak dziś, mamy obawę, że nasz konkurent jest w stanie zrobić absolutnie wszystko by osiągnąć swój cel. Nawet strasząc przez media wymyślonym  spiskiem UKE i zagranicznych T-Mobile i Orange, wymierzonym w Polskę i polskiego Polkomtela, którego formalnym właścicielem jest szwedzka firma Eileme4 AB. Ale czy przy tej skali demagogii ma to jakiekolwiek znaczenie?

Częstotliwości to dobro niezwykle rzadkie, dlatego wszelkie przetargi budzą wiele emocji. Nie inaczej jest w przetargu na 1800 MHz, który właśnie zaczął się od nieformalnych konsultacji. Oczywiście będziemy dokładnie analizować dokumentację i przedstawioną przez UKE analizę rynku, ale już teraz mogę stwierdzić, że preferowanie niektórych podmiotów, w tym wypadku P4, jest niczym nieuzasadnione. Tym bardziej, że P4 miało wcześniej szanse zdobycia pasma 1800 MHz, ale z niego nie skorzystało. Jesteśmy zwolennikami tzw. „czystej aukcji” w przetargach i mamy nadzieję, ze planowana nowelizacja Prawa Telekomunikacyjnego umożliwi rozdysponowanie pasma właśnie w taki sposób. Ciekawe jest też potraktowanie w taki sam sposób dwóch różnych koncentracji. Mam na myśli utworzenia przez PTK i PTC spółki Networks! oraz przejęcia Polkomtela przez Zygmunta Solorza-Żaka. We współpracy PTK a PTC chodzi o współdzielenie sieci dwóch operatorów, co ma charakter wyłącznie techniczny. Orange i T-Mobile pozostaną konkurentami walczącymi o klientów na rynku detalicznym i hurtowym. Trudno postawić taką współpracę na równi z przejęciem kapitałowym, pozwalającym na rzeczywistą kontrolę nad  Polkomtelem, Centernetem i Mobylandem przez jednego biznesmena. Dlatego moim zdaniem mówienie o „duopolu” jest co najmniej dyskusyjne.