Już chyba Was przyzwyczaiłam, że głównie bywam tu ostatnio w tematach wokół Ekipy Orange, więc zakładam, że nikogo nie zdziwi, że dziś napiszę o… Ekipie Orange. 😉

Pamiętacie, że Ulka i Michał byli obecni w naszych dwóch reklamach świątecznych? Ale święta, święta i po świętach, więc czas już było zabrać z telewizji choinki i prezenty (choć u Michała Dudzińskiego w domu choinka ma się wciąż bardzo dobrze. Moja niestety już umarła, ale wspierała mnie mocno podczas samotnej świątecznej izolacji w domu, więc miała prawo się poczuć gorzej ;-)). I dlatego od kilku dni mamy dwie nowe kampanie, a w nich Ulka i Michał rzucają nowe Orange Challenge.

O ofercie rozpisywać się nie będę, bo wszystko znajdziecie o tu, ale za to pokażę Wam jak wyglądała praca na planie od kuchni oraz jak prezentują się jej finalne efekty które od kilku dni możecie oglądać w telewizji. Zacznę od samej pracy na planie. Spoty były dwa, więc potrzebowaliśmy dwóch dni zdjęciowych. To był ten okres stycznia, kiedy mrozy były niemiłosierne, a my pół dnia spędziliśmy w parku w Konstancinie. Pobudka przed 6 rano, a na termometrze -16 stopni. Jest to ogromne wyzwanie dla obsługi planu, która po każdym ujęciu czeka na aktorów z ciepłymi kocami i maskuje makijażem sine od zimna nosy i usta. Ale powiem Wam, że daliśmy radę i o dziwo nikt się nie rozchorował. Ale co ja tu będę się przydługo rozpisywać. Sami zobaczcie jak to było. A materiał mamy dzięki Kubie z Ekipy Orange, który relacjonował dzielnie oba dni na planie.

Dzień pierwszy

Dzień drugi

Jak widzieliście to nie są łatwe czasy do pracy na planie zdjęciowym. Specjalne procedury, testy, reżim sanitarny, maseczki (poza aktorami), a jeszcze do tego wszystkiego prawdziwa zima. Ale jakoś daliśmy radę i powiem Wam, że to, co wyszło, prezentuje się bardzo dobrze. Sami oceńcie. I koniecznie napiszcie w komentarzu, który z dwóch spotów jest Waszym faworytem. Ja nie ukrywam wolę ten w parku, ale może dlatego, że na planie zobaczyłam największego drona w życiu (w mojej opinii mógłby śmiało poderwać do góry człowieka, skoro dał radę latać z dużą, profesjonalną kamerą) i mimo mrozu stałam jak zahipnotyzowana. Ponoć dzięki takim dronom nagrywany jest obraz z meczów piłki nożnej. No człowiek uczy się całe życie. Ale oto i spoty:

I na sam koniec garść informacji branżowych. Za kreację odpowiada jak zawsze Leo Burnett. Produkcja to Studio M5. Postrpodukcja Orka. Media zaplanował i kupił dom mediowy Initiative. Kampanię w mediach społecznościowych zaplanowała i prowadzi agencja Follow. Spot wyreżyserował Marcin Filipek (ten sam, który tworzył pierwsze świąteczne spoty z Ekipą Orange). A nad całością czuwał zmarznięty, ale nieustraszony zespół Orange Polska. 🙂

Rok dopiero się zaczął, a ja mam dla Was trzy nowe spoty i konkurs z fajnymi nagrodami. Czytajcie, oglądajcie, dzielcie się opiniami w komentarzach, no i koniecznie bierzcie udział w konkursie, bo warto. A co i jak przeczytacie poniżej.

Polowa stycznia za nami, więc po serii wywiadów z członkami Ekipy Orange czas już pokazać Wam serię spotów… z członkami Ekipy Orange. 😉 Tym razem w ramach znanego Wam już formatu Orange Challenge, w którym Ulka z Michałem rzucają wyzwania (jak choćby to, w którym prosiliśmy Was o pakowanie świątecznych prezentów tak, aby przypominały kształtem coś zupełnie innego) wzięliśmy na warsztat Orange Światłowód. Ale nie jakąś jego konkretną nową ofertę, tylko samą technologię, której używanie postanowiliśmy porównać do używania tradycyjnego łącza internetowego. Oczywiście mogliśmy to zrobić w sposób bardzo technologiczny – zaprosić ekspertów i zrobić testy. Ale ponieważ we wrześniu na live w naszych mediach społecznościowych już takie ćwiczenie wykonaliśmy, to teraz testujemy łącze z lekkim przymrużeniem oka. Mówiąc wprost – pokazujemy codzienne czynności wykonywane z prędkością tradycyjnego łącza internetowego, a później te same czynności wykonujemy w prędkością Orange Światłowodu. W naszych spotach obieramy więc jabłka, kroimy marchewkę i składamy pranie. Brzmi ciekawie? Sami oceńcie. Ja najbardziej lubię spot z jabłkami. Może to kwestia dobrego triku, który pozwala robić to zdecydowanie szybciej i przy okazji bardzo zabawnie wygląda w kadrze.

Mam nadzieję, że Wam się podobało. To był szalony dzień na planie zdjęciowym i mój pierwszy plan online. Nowe czasy i wynikające z reżimu sanitarnego nowe wyzwania, ale mam wrażenie, że daliśmy radę. Tłumaczę cóż to takiego plan zdjęciowy online – fizycznie w lokacji przebywają wyłącznie osoby niezbędne, jak aktorzy, reżyser czy technicy. Oczywiście wszyscy oni przechodzą testy na obecność wirusa, co nie zmienia faktu, że bez maseczek po planie poruszają się wyłącznie aktorzy. Pozostała część ekipy jest obecna na planie poprzez połączenie wideo, gdzie może na żywo zgłaszać swoje przemyślenia czy uwagi na przykład do reżysera. Przyznam, że ciekawe doświadczenie.

Ale powiedziałam na początku, że jest też konkurs, więc teraz kilka słów o nim. Pokazaliśmy Wam w praktyczny i śmieszny sposób co oznacza ultraszybkość Orange Światłowodu. I jak to w challenge’u teraz prosimy Was o pokazanie nam (w formie zdjęcia lub wideo z krótkim opisem) co potraficie zrobić z prędkością Orange Światłowodu. Zgłoszenia należy publikować o tu. Czekamy na nie do 4 lutego. A nagrodzimy aż 8 osób. Będzie można wygrać projektor, tablet lub słuchawki. Jak zawsze trzymam za Was mocno kciuki! 🙂

Ja wiem, jeszcze trochę, a powiecie, że ze mną można tylko w kółko na jeden temat i to robi się nudne. Ale jak człowiek dorobi się dziecka (choć to dziecko ma dużo rodziców – Tomek, Dominika, Aneta, Gosia dzięki za wspólne potomstwo, które wyjątkowo nam się udało ?) i ów potomek wypływa na szerokie wody zasięgów telewizyjnych, to ma się ochotę obdzwonić wszystkich krewnych, przyjaciół i koleżanki z pracy, żeby się pochwalić. Spieszę wytłumaczyć tą skomplikowaną metaforę. Nasze dziecko to oczywiście Ekipa Orange, czyli osoby, które przejęły już prawie dwa lata temu kanały Orange Polska w mediach społecznościowych.

I powiem Wam, że radzą tam sobie bardzo dobrze, bo Ekipa Orange, to nie tylko coraz lepsze wyniki naszych kanałów, nagrody (choć to nie dla nich człowiek żyje), ale ostatnio też nowy format reklamowy Orange Challenge, w którym Ulka i Michał wcielają się w rolę hostów i rzucają wyzwania. Jak choćby to, w którym prosimy Was o zapakowanie świątecznych prezentów tak, żeby swoim kształtem przypominały coś zupełnie innego. No i na fali tej rosnącej popularności zaczynam dziś cykl wywiadów z naszymi gwiazdami, aby przybliżyć Wam wszystkich pięciu członków Ekipy Orange. Na dobry początek na warsztat biorę Ulkę. W Ekipie od samego początku. Ona sama i czterech facetów i choć, to może onieśmielać, to Ulka radzi sobie z nimi zadziwiająco dobrze. Część z Was zna też jej lifestylowe oblicze z konta na Instagramie o nazwie Mymoodbook. Ale żeby nie przedłużać, oddaję głos naszej dzisiejszej bohaterce i strzelam pierwszym pytaniem.

Przeszłość

Stella: Zacznę klasycznie. Jak w prawdziwym show łowcy talentów. 😉 Skąd do nas przyjechałaś? Opowiedz nam coś o sobie.

Ulka: (perlisty śmiech XD) Do Warszawy przyjechałam z Krakowa jakieś 9 lat temu. Urodziłam się w Krakowie, ale płynie we mnie również góralska krew. Mój dziadek od strony mamy był rdzennym góralem, moja babcia była z Warszawy i razem z dziadkiem mieszkali w Bukowinie Tatrzańskiej. Spędziłam tam połowę swojego dzieciństwa. Z kolei krakowska część mojej rodziny od strony taty posiada dom w Zakopanem, więc można powiedzieć, że zarówno poprzez mamę jak i tatę związana byłam z górami od samego początku. Panuje powszechne przekonanie, że Krakusy nie znoszą Warszawy, a według znanego żartu ulubionym miejscem każdego z nich jest Dworzec Centralny, bo można kupić tam bilet do Krakowa. No cóż, w takim razie jestem przedstawicielką mniejszości. 🙂 W Warszawie zakochałam się od pierwszego wejrzenia, kiedy odwiedziłam ją w wieku 5 lat. Wynika to chyba z faktu, że od dzieciaka fascynowały mnie wielkie metropolie najeżone wysokimi domami i tętniące życiem, jakże odmiennym od krakowskiego. Kraków to w porównaniu z Warszawą wielkie sanatorium (no może wyłączając wysoki poziom smogu ;-)), czas płynie tam zupełnie inaczej. Lekko kiczowaty obraz tego miasta przedstawiany przez rozmaitą literaturę, na kartach której zamyśleni krakowscy poeci przechadzają się plantami, a pisarze siedząc w Bunkrze Sztuki, zapisują drobnym maczkiem kolejne stronice swych brulionów lub dyskutują od rana do nocy na palące tematy sztuki, nie odbiega wiele od prawdy. Po pierwsze: Kraków to rzeczywiście miasto literatów. Po drugie: w Krakowie nie ma czegoś takiego jak szybka kawa, czy spotkanie na pół godziny. Tutaj – w przeciwieństwie do Warszawy- zawsze ma się czas. I może się to wydać dziwne, ale właśnie tego wielkomiejskiego pędu i szumu od zawsze mi brakowało.

Teraźniejszość

S: Patrząc na Twoje konto na Instagramie można odnieść wrażenie, że jesteś kolorowym przybyszem z innej planety, gdzie Polska nie przytłacza codziennością, gdzie ubrania nie kłują w oczy szarością i nudą i puszczasz do nas kolorowe oko z zawsze nienagannym makijażem, jesteś otoczona pięknymi ludźmi, dobrym jedzeniem i muzyką. Ale mimo Twojej dużej aktywności tam, to przecież pokazujesz nam może jeden procent swojego życia. Jakie ono jest naprawdę? Czym zajmujesz się na co dzień, kiedy nie jesteś influencerką z internetu?

U: To bardzo dobre pytanie ponieważ blogowanie i influencing, to mój jedyny zawód i często bardzo trudno zachować mi balans pomiędzy pracą, a prywatnym życiem. W przypadku social media jedno i drugie silnie się ze sobą wiąże. Oczywiście na Instagramie pokazuję tylko część siebie, buduję pewnego typu personę stworzoną tylko z niektórych moich cech. Jestem więc prawdziwa, ale nie odkrywam wszystkich kart.  Na profilu @mymoodbook moi odbiorcy widzą kolorową istotę, która kocha modę, techno, kosmetyki z wysokiej półki i dobre wino. Bo tym chcę się z nimi dzielić i one są fundamentem mojej online persona. O tym, że lubię chodzić po górach, że jestem choleryczką, że miewam depresyjne stany, że wydałam kiedyś książkę i jestem w trakcie pisania drugiej, że najbardziej na świecie boję się śmierci, ciemności i samotności, że chciałabym zwiać z Polski do Berlina albo Londynu i o wielu innych rzeczach mówię rzadko, bo nie po to stworzyłam @mymoodbook. Tworząc ten profil  postanowiłam przede wszystkim odciąć się od polskiej szarości i bylejakości i pokazać ludziom, że można inaczej. Że dlaczego zawsze szaro i „klasycznie” (Polacy sięgają po słowo „klasycznie” często i z lubością, definiując nim – jakże przez siebie ukochaną – modową nudę i beznadzieję) skoro można lepiej, ciekawiej, inaczej? Dostaję mnóstwo wiadomości od swoich obserwatorek (czasem też od obserwatorów), że jestem dla nich modową inspiracją. Część pisze, że podziwiają mój styl, ale jest dla nich zbyt odważny, część z kolei, że dodaję im odwagi i że właśnie kupili sobie coś o czym zawsze marzyli, ale bali się założyć. Takie wiadomości są na wagę złota i sprawiają, że rosną mi skrzydła.

S: No dobrze, to zajrzeliśmy już do codzienności Mymoodbook, a teraz przenieśmy się do Twoich marzeń – co jest największym?

U: Osobna garderoba (perlisty śmiech XD). W mieszkaniu, w którym mieszkamy ciuchy ledwo mieszczą się już na wieszakach, jeden ostatnio załamał się pod ciężarem ubrań. A tak serio, to poza marzeniami dotyczącymi ogółu ludzkości i stanu naszej planety, takie moje własne prywatne dwa, to: pies i wielkie mieszkanie, najlepiej penthouse, w samym centrum Warszawy. Tak, żebym co rano mogła witać dzień z widokiem na moje ukochane miasto. Jedno z tych marzeń spełni się już na wiosnę, na penthouse będę musiał jeszcze chwilę poczekać. XD

Marzenia

S: A Twoja praca marzeń?

U: To właśnie to, co robię: blogowanie, pisanie i prowadzenie konta na Instagramie. Jestem jednym z tych szczęśliwych ludzi, którzy robią zawodowo to, co sobie wymarzyli.

S: To teraz zmiana tematu. Jak ładujesz akumulatory?

U: Chciałabym odpowiedzieć, że idę na wystawę albo sięgam po ulubioną książkę. 😉 Niestety… Ładuję na zakupach, bo dają mi niezły zastrzyk endorfin (uwielbiam zakupy, jestem taką typową babą), przy mało wymagających serialach dla nastolatek (najlepiej coś o wampirach, wilkołakach i tym podobnych :D), ćwicząc balet (zaczęłam rok temu i jestem uzależniona) albo na techno rave’ach, które w czasie pandemii niestety odpadają.

S: Introwertyk czy ekstrawertyk?

U: Ekstrawertyk, zdecydowanie.

S: No to teraz kategoria „Kuchnia”. Bez jakich pięciu potraw nie wyobrażasz sobie spotkań z przyjaciółmi w ulubionych warszawskich restauracjach (jak już je w końcu otworzą)?

U: 1. Śniadanie w Charlotte (potraktujmy to jako jedną potrawę ;-))
2. Pizza w Cudach na Kiju
3. Ramen w Vegan Ramen Shop
4. Ostrygi w Koszykach
5. Kanapka z Green Coffee Nero, najlepiej z burakiem i bryndzą 🙂

Ze „Złotych Myśli” 😉

S: Pamiętasz prowadzone w szkole tzw. „Złote Myśli”? Czyli takie zeszyty, gdzie autor wymyślał pytania i kategorie i na kolejnych stronach każdy wpisujący musiał umieścić swoje odpowiedzi. Pytania były typu: ulubiony kolor, ulubiony przedmiot w szkole, czy masz chłopaka i czy mnie lubisz. To ja trochę pozostanę w tej konwencji i zapytam: Twoja ulubiona muzyka to? (i teraz czekam w napięciu czy zdradzi Wam wszystkim, czego słuchamy ostatnio w kółko i dla ułatwienia dodam, że nie jest to piękna i długa reklama jednej z firm biżuteryjnych).

U: Jasne, że pamiętam 🙂 U mnie w szkole nazywano to Pele Mele. Nie wiem dlaczego. 😉 Muzyka? Techno. I wiesz co jeszcze… Bo dziś dość nisko jest niebo XD

S: A kolor (bo przecież nie wypada tu pytać czy masz chłopaka)?

U: Wiadomo!! Różowy! (mam męża XD)

S: Podzielam miłość do różu. U mnie przyszło z wiekiem. I jeszcze cekin. 😉 To jeszcze powiedz mi kim chciałaś zostać jak chodziłaś do wspomnianej już podstawówki?

U: Nie pamiętam kim konkretnie, ale wiem, że przede wszystkim chciałam być sławna :D, więc pewnie aktorstwo by mnie usatysfakcjonowało albo pisanie poczytnych książek 😀 Wtedy jeszcze YouTube nie istniał, więc taki zawód jak YouTuber był poza zasięgiem mojej wyobraźni. Ale gdyby coś takiego istniało, to bycie YouTuberem też byłoby OK, bo przecież oni bywają sławni. XDDDD Nie wiem skąd się wzięło to moje umiłowanie sławy w wieku 8 lat, może większość dzieciaków tak ma?

Inny czas

S: A teraz pytanie poważne. Bo za nami wiele miesięcy innego życia. Mam na myśli oczywiście pandemię. Ja na przykład na początku cierpiałam, bo spotkania, podróże, imprezy i generalnie Żuławy Wiślane (czyt. depresja) oraz „Halo, gdzie jest moje życie?”. Jestem ekstrawertykiem i jak nie mam widzów, to nie ma teatru, do którego byłam przyzwyczajona. Ale po tych 8 miesiącach wiem, że to czas z wielu powodów dla mnie dobry – pokazał mi co jest w życiu ważne. Dziś wiem na przykład, że żaden lew nie traci snu przejmując się opinią owiec. I piszę to zupełnie serio, bo kiedyś traciłam noce na rozkminianie problemów, a dziś tracę je już tylko z Netflixem i HBO i przyznam, że to dość stabilny trójkąt. 😉 Z dobrych rzeczy przestałam też obsesyjnie kupować sukienki i buty – wiem, to błahe, ale dla mnie ogromy postęp. Kto mnie zna, ten wie. Był nawet kiedyś taki konkurs dla pracowników „Ile sukienek miesięcznie kupuje Widomska?”. Jak się domyślacie wygrało go Zalando. Ale to najważniejsze, co pokazał mi ten czas, to wartość prawdziwej przyjaźni. Ba, on mi zdefiniował przyjaciół prawie zupełnie na nowo i co ciekawe odnalazłam ich w bardzo nieoczywistych miejscach. Dziś jak w czasach „przed wielką zarazą” też zaczynam dzień od kawy z osobami, które są blisko mojego serca (ja zwykłam na nie mówić druga rodzina – ta z wyboru), a z kolei inne osoby, bez których w czasach „przed zarazą” nie wyobrażałam sobie życia zwyczajnie rozpłynęły się we mgle. I to cenna lekcja. Ale dość o mnie, bo to wywiad z Tobą. Z czym było Ci najciężej w pandemii, a co zmieniła w Tobie i Twoim życiu na lepsze?

U: Ja też przestałam kupować sukienki, ale zaczęłam… dresy 😀 Serio, nie mieszczą mi się już w szafie 😀 Takie oversizowe sety dresowe w jednym kolorze, bluza + spodnie, oszalałam na ich punkcie 😀 Co do samej kwarantanny, najciężej mi było (i nadal jest) zmagać się z własnymi myślami w czterech ścianach mojego mieszkania. Miewam i zawsze miewałam stany depresyjno-lękowe i w momencie, kiedy ograniczyłam wychodzenie do ludzi i ilość rozproszeń, musiałam zmierzyć się ze swoimi lękami sam na sam. Nie było knajpy, do której w każdej chwili mogłam pójść na wino (wszystkie knajpy zamknięte), nie było galerii handlowej, w której mogłam poprzymierzać fajne ciuszki (wszystkie galerie zamknięte), nie było kin, nie było teatrów. Było puste miasto i ludzie pozamykani w domach. Kwarantanna to bardzo duże wyzwanie dla tych, którzy zmagają się ze smutkiem i lękiem, ale podobnie jak Ty czuję, że była mi potrzebna. Pomogła mi lepiej poznać siebie, postarać się zrozumieć genezę i znaleźć źródło lęku oraz wypracować nowe mechanizmy obronne. Poza tym utwierdziłam się w przekonaniu, że najbardziej na świecie lubię spędzać czas ze swoim mężem. Kwarantanna bardzo wzmocniła nasz związek ☺

Kategoria „Telekomunikacja”

S: To ostatnie wyznanie i odkrycie szanuję. Częściej słyszałam jednak pandemiczne historie, w których ludzie nagle budzili się w obcym domu otoczeni obcymi, z którymi nie umieli już dawno rozmawiać i od których nie mieli jak i gdzie uciec. Ale idźmy dalej. Rozmawiamy dziś sobie na łamach bloga telekomunikacyjnego, więc służbowa przyzwoitość (ale i ciekawość) każe mi zapytać Cię o telefon marzeń.

U: Jest taki i będzie mój już w styczniu. iPhone 12 PRO Max. 🙂

S: Z Twoimi kolejnymi odpowiedziami odkrywam coraz więcej cech wspólnych – róż, telefon marzeń, no i to muzyczne niskie niebo (zdradzę czytelnikom – był taki moment, że uzależniłyśmy się od słuchania w kółko nowego kawałka Pezeta „Nisko jest niebo”, gdzie gościnnie pojawia się Kayah, a muzyka urodziła się w głowie Auera. Polecam, choć ostrzegam – silnie uzależnia!). No dobrze, ale  ostatnie pytanie. Moje ulubione z rozmów rekrutacyjnych. „Gdzie widzi się Pani za 5 lat?”.

U: Za pięć lat widzę siebie siedzącą w kawiarni na Manhattanie i piszącą strony kolejnej książki. Nie wiem dlaczego taki akurat obrazek maluje wyobraźnia, kiedy myślę o niedalekiej przyszłości, ale nie pozostaje mi nic innego jak wierzyć w to, że ta wizja skrystalizuje się w realu. 🙂 Bardzo bym tego chciała.

A ja bardzo Ci tego życzę. Jeśli się uda, to od razu zapowiadam swoją wizytę. Posiedzimy w tej kawiarni razem. Całe w różu. 😉 Ulka (zdradzę czytelnikom sekret – nigdy nie mówcie do niej Ula, bo nienawidzi  ) bardzo Ci dziękuję za naszą rozmowę. I słowa do tych, którzy dobrnęli do samego końca – jeśli czujecie niedosyt i chcecie Ulkę zapytać o coś jeszcze, to śmiało zadawajcie pytania w komentarzach, a ja będę je przekazywać naszej dzisiejszej bohaterce i odpowiadać na nie tutaj. A może macie od razu pytania do naszej kolejnej „gwiazdy” rubryki z wywiadami – Michała. To też piszcie śmiało.

Świąteczna kampania z Ekipą Orange

Pamiętacie jak chwilę temu celebrowałam tu start świątecznej kampanii z Ekipą Orange? Dla tych, co przegapili ten wpis przypominam, że w naszych spotach na Święta pokazujemy pomysły na prezenty od Orange. Co z mojego punktu widzenia najważniejsze pokazujemy też Ulkę i Michała znanych Wam z kanałów Orange Polska w mediach społecznościowych, którzy w naszym nowym formacie reklamowym Orange Challenge wcielili się w rolę hostów. Jestem super dumna, że z projektu w świecie online nasza Ekipa trafiła na szerokie wody zasięgów telewizyjnych. 🙂 Spoty są dwa, a każdy z nich pokazuje inny challenge – robienie choinki z tego, co macie pod ręką i pakowanie prezentów tak, aby kształtem przypominały coś innego.

A przed nami prawdziwy Orange Challenge dla Was

Aż szkoda zmarnować takie wyzwania tylko na potrzeby scenariusza spotu telewizyjnego, więc oto rzucamy Wam wyzwanie w konkursie, który od dziś na naszym kanale na Facebook’u (o tu): Pokażcie w jaki sposób zapakowalibyście prezent, aby wyglądał jak coś zupełnie innego! I podpowiedź – nie musicie pakować „wyimaginowanych” prezentów. Niedługo Mikołajki, więc może czas kupić prawdziwe prezenty dla Waszych bliskich i pomyśleć nad ich kreatywnym zapakowaniem? Moim ulubionym prezentem z kampanii, jest opakowanie przypominające wiertarkę, w którego wnętrzu jest piękna lalka. Ale wierzę, że Wy wymyślicie coś jeszcze lepszego i bardzo zaskoczycie nas swoimi odpowiedziami. Tylko od razu zaznaczam, że odpowiedzi zgodnie z regulaminem mają pojawić się nie tutaj, tylko na naszym kanale na Facebook’u.

Jak konkurs to są też nagrody

No bo co to za konkurs bez fajnych nagród? A mamy ich aż 23, więc jest o co walczyć, a szansa na wygranie spora. Główna to iPhone, ale są też vouchery, które z łatwością zamienicie na prezenty dla Waszych bliskich na Święta. Trzymam za Was mocno kciuki i liczę na to, że wśród odpowiadających na nasze konkursowe zadanie znajdą się nazwiska znane mi z komentarzy pod blogowymi wpisami. Macie aż dwa tygodnie na wymyślenie czegoś, co nas zaskoczy. Także czas start i liczę, że to właśnie do kogoś z Was odezwę się z informacją o wygranej. Ho! Ho! Ho! A ja pędzę ubierać choinkę. W listopadzie? Tak! Bo czas już kończyć ten rok! 😉

Długo musiałam trzymać tak dobrą informację w tajemnicy (a w sekretach nie jestem mistrzem), ale dziś wreszcie mogę to powiedzieć na głos – nasza Ekipa Orange zadebiutowała w świecie reklamy telewizyjnej! Ulkę i Michała z naszych kanałów w mediach społecznościowych znacie od dwóch lat, a od dziś zobaczycie ich w telewizji. I to od razu w przepięknej i ciepłej kampanii świątecznej.

Chociaż aktualna sytuacja nie nastraja do optymizmu, to nie pozwólmy sobie zepsuć świąt i nie bądźmy jak Grinch! Myślę, że właśnie dlatego jeszcze bardziej niż dotychczas potrzebujemy magii świąt. A skoro zaczął się listopad, to tradycyjny czas na strat  kampanii świątecznych. Ktoś powie, że to wcześnie, ale ja jestem zdania, że co dobre, niech trwa jak najdłużej. Nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam świąteczne dekoracje w sklepach, planowanie prezentów, możecie się śmiać, ale piosenkę „All I want for Christmas” też lubię i gdybym mogła, to choinkę ubrałabym już dziś, żeby cieszyć się nią jak najdłużej. Jako Orange chętnie pomożemy Wam w pomysłach na prezenty. To, co Wam proponujemy w najnowszej ofercie znajdziecie tu, ale teraz kilka słów o tym jak Wam to pokażemy w naszej kampanii.

Pakowanie prezentów inaczej

W tym okresie w naszych spotach oczywiście zawsze jest ciepła, piękna sceneria rodzinnych świąt. Jest śnieg, choinka, prezenty, klimatyczna muzyka, rodzinne rozmowy przy stole i kilka niespodzianek. Największą z nich jest nowy format komunikacji i obecność w nim Ekipy Orange. Dziś świat digital i mediów tradycyjnych przenikają się ze sobą bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Dlatego dla nas naturalnym krokiem była decyzja o wyjściu postaci dobrze Wam znanych ze świata digital do świata telewizji. I to w naturalnej właśnie dla mediów społecznościowych odsłonie – znanego pewnie wszystkim doskonale challenge’u (uspokajam, nie będzie to challenge śpiewany, jeśli wiecie co mam na myśli ;-)). Ulka i Michał jako nasi hości rzucą w świątecznych kampaniach dwa wyzwania – robienia choinek z tego, co można znaleźć w domu (i ten wariant eko, który sprawia, że więcej iglastych drzewek zostanie tam, gdzie ich miejsce, czyli w lesie, bardzo mi się podoba, bo w końcu #OrangeGoesGreen) oraz pakowania prezentów tak, aby przypominały coś innego. Od razu sygnalizuje, że śledźcie nasze media społecznościowe, bo dla Was też będziemy mieli Orange Challenge i to z nagrodami.

Jak powstała nasza kampania

A teraz przechodzę do fragmentu, który części z Was nie interesuje (bo to takie technikalia naszej pracy), ale pominąć tego nie mogę, bo są tacy, którzy potem dopytują. Dlatego jeśli reklama od kuchni, to nie Wasz świat – biegnijcie od razu wzrokiem do kolejnego akapitu. A cierpliwym i żądnym wiedzy, którzy jednak zostali donoszę, że nad formatem pracowaliśmy przez kilka ostatnich miesięcy i wypracowaliśmy go wspólnie w gronie Orange Polska, Leo Burnett i Follow Agency. Pomysły na skrypty spotów TV dla tej kampanii urodziły się w głowach Sylwii Rękawek, Patryka Michonia i Tomasza Matuszewskiego (Tomek w tej roli jest debiutantem, ale to właśnie on wpadł na pomysł z pakowaniem prezentów, którym od razu nas kupił). Kreacje pod social media, to znów Tomasz i Follow Agency. Produkcją zajęła się Filmprodukcja. Postprodukcja to Orka. Spoty wyreżyserował Marcin Filipek, a media zaplanował i kupił dom mediowy Initiative. No i prawie bym zapomniała – w rolę naszych hostów wcielili się Ulka Woźniakowska i Michał Dudziński.