Gra siłowa – tak. Ciosy karate – nie.

Choć spotkanie z udziałem Manchesteru i Realu było jednym z ciekawszych wydarzeń bieżącej edycji Ligi Mistrzów, to pomeczowe rozmowy zdominował temat rzekomej pomyłki tureckiego arbitra, który wyrzucił z boiska piłkarza Czerwonych Diabłów – Naniego.

Gorąca atmosfera doprowadziła nawet do tego, że jeden z fanów Manchesteru jeszcze z Old Trafford powiadomił policję o popełnieniu przestępstwa przez pana Cakira, z czego później musiał się gęsto tłumaczyć, a Alex Ferguson wpadł w furię, jakiej nie powstydziliby się gangsterzy z faweli.

Problem w tym, że faul Naniego był ewidentny, a czerwona kartka słuszna. Tę opinię podzielają bodaj wszyscy eksperci od przepisów gry w piłkę, od polskich – Sławomira Stempniewskiego i Zbigniewa Przesmyckiego, przez organy UEFA, a na niegdysiejszym specu od brutalnej gry Royu Keanie kończąc.

Ktoś powie, że Nani nie widział rywala, ale to niczego nie zmienia. Gdyby zamknął oczy, też by go nie widział, i co wtedy: byłby bezkarny? Zresztą, Krzyśku, naprawdę wierzysz w to, że profesjonalny piłkarz nie orientuje się, kto biega za jego plecami?

Portugalczyk za wysoko uniósł nogę, nadużył agresji i trafił przeciwnika powyżej pasa, co mogło się skończyć bolesną kontuzją, ale na szczęście nic takiego się nie stało – choć to akurat nie powinno mieć znaczenia przy wyborze koloru kartki, wystarczy, że istniało takie ryzyko. Ale co by było, gdyby piłka leciała na wysokości głowy?

Zagranie Naniego było tyleż agresywne, co zwyczajnie bezmyślne, więc „as kier” należał mu się jak psu buda. Krzyśku, to nie sędzia Cakir nie wytrzymał ciśnienia, to Nani zachował się jak troglodyta.

Tomasz Sobczyk

Czerwona kartka dla Naniego to żart

Nie dziwię się, że Sir Alex Ferguson nie przyszedł na konferencję prasową po meczu z Realem. Miał prawo być wkurzony, bo sędzia ewidentnie popełnił gafę wyrzucając Naniego z boiska. Gdybym był na miejscu trenera „Czerwonych Diabłów”, postąpiłbym tak samo.

Za co pomocnik Man Utd wyleciał z boiska? Tylko nie mówcie mi, że za nadmierną agresję w grze. Oglądałem tę sytuację wielokrotnie i ani razu nie dopatrzyłem się brutalności w poczynaniach Naniego. To było zagranie na żółtą kartkę. Maksymalnie!

O jakiej brutalności my w ogóle dyskutujemy. Przecież Portugalczyk nawet nie widział nadbiegającego rywala, więc o celowym faulu nie ma w ogóle mowy. Turecki sędzia po prostu nie wytrzymał ciśnienia i podjął pochopną decyzję. Nawet piłkarze „Królewskich” byli zdziwieni, że arbiter pokazał Naniemu czerwoną kartkę.

Tomku, powołujesz się na ekspertów UEFA, którzy przyznali rację sędziemu. A niby co oni mieli innego powiedzieć. To ja też podam kilka nazwisk – David Moyes, Dietmar Hamann, Gary Lineker, Michael Owen i wielu, wielu innych – oni, podobnie jak ja – są zszokowani decyzją sędziego.

Decyzję, która znacząco wpłynęła na przebieg meczu. Do 56. minuty Manchester United kontrolował przebieg wydarzeń na boisku. Później cały plan Fergusona legł w gruzach i to Real zagra w ćwierćfinale Ligi Mistrzów.

Tomku, wspominasz, że wśród popierających decyzję sędziego znalazł się także Roy Keane. Przypomnę ci, że ten facet zawsze grał na pograniczu faulu i kiedyś z premedytacją złamał rywalowi nogę. Z jego ust te słowa brzmią jak hipokryzja. Hipokryzją na pewno nie jest stwierdzenie, że sędzia w środowy wieczór popełnił wielki błąd..

Krzysztof Smajek

Gra siłowa – tak. Ciosy karate – nie.

Choć spotkanie z udziałem Manchesteru i Realu było jednym z ciekawszych wydarzeń bieżącej edycji Ligi Mistrzów, to pomeczowe rozmowy zdominował temat rzekomej pomyłki tureckiego arbitra, który wyrzucił z boiska piłkarza Czerwonych Diabłów – Naniego.

Gorąca atmosfera doprowadziła nawet do tego, że jeden z fanów Manchesteru jeszcze z Old Trafford powiadomił policję o popełnieniu przestępstwa przez pana Cakira, z czego później musiał się gęsto tłumaczyć, a Alex Ferguson wpadł w furię, jakiej nie powstydziliby się gangsterzy z faweli.

Problem w tym, że faul Naniego był ewidentny, a czerwona kartka słuszna. Tę opinię podzielają bodaj wszyscy eksperci od przepisów gry w piłkę, od polskich – Sławomira Stempniewskiego i Zbigniewa Przesmyckiego, przez organy UEFA, a na niegdysiejszym specu od brutalnej gry Royu Keanie kończąc.

Ktoś powie, że Nani nie widział rywala, ale to niczego nie zmienia. Gdyby zamknął oczy, też by go nie widział, i co wtedy: byłby bezkarny? Zresztą, Krzyśku, naprawdę wierzysz w to, że profesjonalny piłkarz nie orientuje się, kto biega za jego plecami?

Portugalczyk za wysoko uniósł nogę, nadużył agresji i trafił przeciwnika powyżej pasa, co mogło się skończyć bolesną kontuzją, ale na szczęście nic takiego się nie stało – choć to akurat nie powinno mieć znaczenia przy wyborze koloru kartki, wystarczy, że istniało takie ryzyko. Ale co by było, gdyby piłka leciała na wysokości głowy?

Zagranie Naniego było tyleż agresywne, co zwyczajnie bezmyślne, więc „as kier” należał mu się jak psu buda. Krzyśku, to nie sędzia Cakir nie wytrzymał ciśnienia, to Nani zachował się jak troglodyta.

Tomasz Sobczyk

Czerwona kartka dla Naniego to żart

Nie dziwię się, że Sir Alex Ferguson nie przyszedł na konferencję prasową po meczu z Realem. Miał prawo być wkurzony, bo sędzia ewidentnie popełnił gafę wyrzucając Naniego z boiska. Gdybym był na miejscu trenera „Czerwonych Diabłów”, postąpiłbym tak samo.

Za co pomocnik Man Utd wyleciał z boiska? Tylko nie mówcie mi, że za nadmierną agresję w grze. Oglądałem tę sytuację wielokrotnie i ani razu nie dopatrzyłem się brutalności w poczynaniach Naniego. To było zagranie na żółtą kartkę. Maksymalnie!

O jakiej brutalności my w ogóle dyskutujemy. Przecież Portugalczyk nawet nie widział nadbiegającego rywala, więc o celowym faulu nie ma w ogóle mowy. Turecki sędzia po prostu nie wytrzymał ciśnienia i podjął pochopną decyzję. Nawet piłkarze „Królewskich” byli zdziwieni, że arbiter pokazał Naniemu czerwoną kartkę.

Tomku, powołujesz się na ekspertów UEFA, którzy przyznali rację sędziemu. A niby co oni mieli innego powiedzieć. To ja też podam kilka nazwisk – David Moyes, Dietmar Hamann, Gary Lineker, Michael Owen i wielu, wielu innych – oni, podobnie jak ja – są zszokowani decyzją sędziego.

Decyzję, która znacząco wpłynęła na przebieg meczu. Do 56. minuty Manchester United kontrolował przebieg wydarzeń na boisku. Później cały plan Fergusona legł w gruzach i to Real zagra w ćwierćfinale Ligi Mistrzów.

Tomku, wspominasz, że wśród popierających decyzję sędziego znalazł się także Roy Keane. Przypomnę ci, że ten facet zawsze grał na pograniczu faulu i kiedyś z premedytacją złamał rywalowi nogę. Z jego ust te słowa brzmią jak hipokryzja. Hipokryzją na pewno nie jest stwierdzenie, że sędzia w środowy wieczór popełnił wielki błąd..

Krzysztof Smajek

Dawno dawno temu przez kilka tygodni przebywałem w towarzystwie kibiców Schalke 04. Była to tak wesoła banda chłopaków z Zagłębia Ruhry, że od tamtej pory Schalke było jedynym niemieckim klubem, któremu dopingowałem i na którego wyczyny co jakiś czas patrzyłem więcej niż na innych.  Na początku nowego stulecia zespół z Gelsenkirchen uważany był za „polski” klub, a to dzięki filarom obrony w postaci Tomasza Hajto i Tomasza Wałdocha, zresztą kapitana klubu od 2000 do 2004 roku.

To za ich czasów miał miejsce najbardziej pasjonujący wyścig po mistrzostwo Niemiec w ostatnim dziesięcioleciu. W sezonie 2000/2001 Schalke walczyło o to trofeum z powszechnie najmniej lubianym klubem w Niemczech – czyli Bayernem Monachium. W ostatniej kolejce na własnym stadionie Schalke pokonało Unterhaching 5 do 3, ale nikt nie upuszczał miejsc. Cały stadion czekał na wieści z meczu Bayern – Hamurger SV.  Gdy w 90 minucie Bayern stracił gola ponad 60 tysiecy kibiców Schalke rozpoczęło świętowanie dawno nie widzianego w Zagłębiu Ruhry trofeum. Radość trwała jednak tylko 4 minuty. W 94 minucie wyrównał Szwed Patrik Andersson i to drużyna z Bawarii został mistrzem Niemiec.  Tego kibice w Gelsenkirchen nie zapomną chyba nigdy.

Pokonanie w tym roku Interu, na którym w tym i zeszłym roku połamał sobie zęby Bayern było takim symbolicznym zwycięstwem nie tylko nad Włochami, ale również rywalami z Bawarii. A to dla kibiców obu klubów, którzy lubią się niemal tak samo jak np. fani Legii i Lecha jest bardzo ważne.

Wczoraj przeszłość jednak nie grała, nie grała klątwa Manchesteru, który jak policzyli dziennikarze nie wyeliminował jeszcze z Ligi Mistrzów drużyny niemieckiej. Teraz wygląda na to, ze to jednak Manchester awansuje dalej, choć ci, którzy pamiętają zwycięstwo Schalke w Mediolanie, powiedzą, że ta drużyna potrafi grać na wyjeździe. Ja się zgadzam, ta drużyna nie tylko potrafi grać na wyjeździe, ale ma też olbrzymią ambicję i siłę woli, ale obawiam się, że to jednak za mało. Sen kibiców Schalke o zwycięstwie w Lidze Mistrzów pozostanie dalej tylko snem. Na osłodę dali prztyczka Bawarczykom.