Macie dość niechcianego spamu w swoich telefonach komórkowych? Jest duża szansa, że ten problem zostanie rozwiązany i na telefony będzie przychodzić mniej niechcianych informacji. To efekt zwycięskiego projektu w konkursie Transformator 2010, w którym wzięli udział pracownicy Grupy TP.

Na zdjęciu zwycięski zespół Piotra Szaraty. Na podium znalazł się również projekt umożliwiający szybsze interwencje w stacjach bazowych oraz projekt Kino na Twardej (o której napisał już Wojtek). Nagrody wręczali: Maciej Witucki, prezes Grupy TP oraz Piotr Gajek, dyrektor Departamentu Transformacji GTP. Po lewej stronie doskonale wam znany z bloga sportowego Jarek Kończak, który prowadził galę ; )
Konkurs miał głównie na celu zaangażowanie pracowników w proces zmian zachodzących w naszej firmie oraz zebranie pomysłów zwiększających efektywność Grupy TP i zmniejszenie kosztów, ale także utrzymanie pozycji lidera na rynku telefonii komórkowej, stacjonarnej i internetu.
Łącznie zgłoszono kilkaset pomysłów. Nagrodzono i wybrano do wdrożenia 34 najlepsze. Dotyczą wielu dziedzin, od bardzo technicznych dotyczących infrastruktury po ulepszenie obsługi klienta. To ostatnie zagadnienie ma być priorytetem Grupy TP w przyszłym roku – napiszemy Wam o tym więcej w styczniu.

Przeanalizowałem sobie bardzo prostą sprawę. W większości dyscyplin sportowych przed rozpoczęciem zawodów następuje przywitanie. To całkiem normalne. Po wejściu piłkarzy na murawę, następuje podanie dłoni. Koszykarze przed pierwszą syreną przybijają sobie „piątki”, podobnie czynią hokeiści, zarówno ci na lodzie jak i na trawie. Tenisiści ziemni i stołowi nad siatką po wybraniu stron podając dłoń, życzą sobie jak najlepiej. Siatkarze i badbitoniści czynią to pod siatką. Snookerzyści przez uścisk dłoni, rozpoczynają każdą sesję. Kolarze na linii startu witają się serdecznie ze sobą. Serdeczność nie omija też padoku Formuły 1, przed każdym niedzielnym Grand Prix. W specjalnej strefie na górze skoczni w oczekiwaniu na swoją szanse, skoczkowie pozdrawiają się szczególnie. Nie inaczej jest w biathlonie i biegach narciarskich. Specyficznie witają się zawodnicy rugby. To warto zobaczyć:

Jakże różne mogą być sposoby powitania. Co kraj to obyczaj, a przecież sprawa międzynarodowa. Ktoś powie, że ten malutki gest, to kwestia dobrego wychowania. Bez względu czy kogoś darzymy sympatią czy też nie, powitanie raczej powinno mieć miejsce. Choć przecież nikt nikogo nie zmusza. Świat sportu to nie tylko ta sielankowa serdeczność opisana w pierwszych linijkach tego tekstu, który poniekąd powinien przekazywać najszlachetniejsze wartości. To również podziały, waśnie, spory i to niekoniecznie te sportowe. Zabrakłoby pewnie tu miejsca na wymienienie powodów. Niektórzy nie podają sobie ani ręki, ani nogi, czasem nie odzywają się do siebie w ogóle. I na końcu zadam sobie pytanie. Czy ja wszystkim chcę mówić zwykłe „cześć”? W takim razie może niektórych zacznę witać polinezyjskim tańcem „Haka”?