Obecna sytuacja z koronawirusem sprawia, że wszystkie cyfrowe rozwiązania są nie tylko wygodne, ale konieczną i bezpieczną formą funkcjonowania. W Orange wprowadziliśmy wiele usprawnień dla klientów, o których przeczytacie tutaj. Warto się z nimi zapoznać.

Jednym z popularniejszych cyfrowych rozwiązań jest e-faktura. Korzysta z niej już prawie 80% klientów Orange. Dlatego zachęcam tych z Was, którzy jeszcze nie są w tym gronie, aby do niego dołączyli. To bezpieczne i wygodne.

Proszę też – jeśli tylko możecie – abyście pomyśleli zwłaszcza o seniorach, dla których e-faktura może być kłopotem. Piszę o tym nie bez powodu. Dużo starszych osób przychodzi do salonów z papierowymi rachunkami w rękach aby je opłacić. Nie muszą tego robić. Możecie im w tym pomóc lub wręcz wyręczyć.

Większość rzeczy związanych z płatnościami można zrealizować, samodzielnie w Mój Orange. Wystarczy się zalogować lub założyć  konto jeśli jeszcze go nie macie. W Mój Orange możecie zmienić fakturę papierową na elektroniczną, jednak to nie jedyny sposób. Można to zrobić też przez SMS. Więcej na ten temat w artykule .

Fakturę, nie tylko elektroniczną, możecie otrzymać na dowolny adres. Oczywiście najłatwiej pobrać ją w Mój Orange (zobaczcie jak to zrobić). Jeśli chcecie tylko sprawdzić kwotę do zapłaty, to jest na to kilka sposobów:

• w Mój Orange,
• w mailu o wystawieniu faktury, który otrzymujecie od nas co miesiąc (pod warunkiem, że korzystacie z e-faktury),
• bez względu na formę otrzymywania faktur, podstawowe informacje o płatnościach (w tym kwota do zapłaty), jest podana w SMS informującym o wystawionym rachunku,
• i ciekawostka … jeśli ktoś z Was korzysta z usług TV Orange to informację, o tym ile jest do zapłaty, podejrzy sobie na ekranie telewizora.

I na koniec, kiedy chcecie opłacić rachunek, pamiętajcie, że można to zrobić na wiele sposobów, oczywiście bez wychodzenia z domu:

• poprzez płatności online – jeśli otrzymujecie maila z e-fakturą. Wystarczy wejść na plik pdf z e-fakturą i na pierwszej stronie kliknąć link do płatności online.
• Poleceniem Zapłaty, lub przez Fotokod
• z poziomu menu dekodera TV Orange.

Tyle ode mnie. Dbajcie o siebie, wspierajmy się nawzajem, czuwajmy nad naszymi seniorami.

#zostanwdomu

Podczas premiery Raportu „Odpowiedzialny Biznes w Polsce 2019. Dobre praktyki”, która odbyła się dziś (16 kwietnia), długoletni partnerzy Forum Odpowiedzialnego Biznesu zostali wyróżnieni za dotychczasową, wieloletnią współpracę na rzecz zrównoważonego rozwoju biznesu. Wśród wyróżnionych z okazji 15-lecia współpracy znalazł się Orange Polska.

Jesteśmy od wielu lat aktywnym uczestnikiem Programu Partnerstwa FOB. To kompleksowy program współpracy z firmami, które aktywnie uczestniczą w upowszechnianiu idei CSR w Polsce. Firmy nie tylko dzielą się własnym doświadczeniem poprzez prezentacje dobrych praktyk czy merytoryczny wkład w publikacje tematyczne dotyczące zrównoważonego rozwoju, ale także stale uzupełniają swoją wiedzę i systematycznie doskonalą swoje działania w zakresie społecznej odpowiedzialności.

Co roku dzielimy się też naszymi projektami w Raporcie Dobrych Praktyk FOB. To wyjątkowa publikacja, w której można znaleźć projekty firm społecznie odpowiedzialnych.

W tegorocznym, 18. już Raporcie, poznajemy kolejnych 1696 dobrych przykładów z firm, które chcą maksymalizować swój pozytywny wpływ społeczny, lepiej zarządzać różnorodnością, chronić środowisko, wspierać edukację konsumentów czy współpracować ze środowiskiem lokalnym. Jest w czym wybierać.

W publikacji  znajdziecie też 10 dobrych praktyk z Orange Polska:
• Platforma Otwarta MegaMisja
• #Ideathon
• Budowanie otwartej komunikacji
• Pomagajmy Gigabajtami
• Kampania społeczna #jestnaswiecej
• Klauzula CSR w umowach
• FabLab Gdańsk powered by Orange
• Domena ryzyk społecznych w systemie zarzadzania ryzkiem
• Razem.One
• Kampania – Mamy wielką moc. Mamy wielką odpowiedzialność.

Te praktyki dołączą do kilku tysięcy projektów, które można znaleźć w bazie dobrych praktyk FOB. To niewyczerpane źródło wiedzy o tym, co działo się i dzieje w firmach w zakresie zrównoważonego rozwoju. W tej bazie jest też ponad 100 projektów z naszej firmy.

Każdego tygodnia, gdy zastanawiam się nad tym, o czym by z Wami tym razem porozmawiać na łamach Bloga, w moich myślach dominuje #koronawirus. Pewnie podobnie jak ja macie dość tego tematu, ale od rzeczywistości nie uciekniemy. To on, niewidoczny gołym okiem, spowodował to, co dzieje się teraz na świecie. I to od niego będzie zależało, kiedy – a może „czy?” – wrócimy do naszej egzystencji sprzed wirusa. Dziś będzie zatem nieco egzystencjalnie, ale niezmiennie choć trochę o bezpieczeństwie.

Covid-19 liderem transformacji cyfrowej

„Nigdzie nie idę. A bo mi tu źle?” – ostatnio oglądałem z dziećmi znakomity Kingsajz Juliusza Machulskiego, a cytowane wyżej słowa wypowiedział Paragraf, jeden z krasnali z Szuflandii. Oczywiście film króla polskiej komedii jest genialną alegorią komunizmu, a jego bohater po prostu nie znał innego świata. Nie zmienia to jednak faktu, że właśnie jego słowa teraz mi się przypomniały.

Po przeszło miesiącu pracy w trybie „zdalny” tak się zastanawiam… Czy chciałbym wrócić do codzienności z czasów, gdy koronawirusa traktowaliśmy jako chiński endemit? Wiem oczywiście, że w wielu branżach nie da się pracować zdalnie. Ale – odsuwając na chwilę na bok kluczowe kwestie zdrowotne – pandemia pokazała nie tylko korporacjom, ale również, a może przede wszystkim, pracownikom, że zasadniczo się da! Jakiś czas temu widziałem żartobliwego mema z pytaniem: „Kto przeprowadził w Twojej firmie cyfrową transformację?” i odpowiedziami: a) CIO; b) CEO; c) COVID-19. A teraz zastanawiam się, czy to jest śmieszne, czy po prostu… prawdziwe?

Miało być jak zawsze, a wyszło… nieźle

Historia świata pokazuje, że wielokrotnie technologie potrzebowały swoistego „kopa”, żeby porządnie i zdecydowanie się rozwinąć. Wysłanie na dwa miesiące kilkunastu tysięcy osób z jednej firmy na zdalny tryb pracy wydawało się czymś na granicy szaleństwa. Bo przecież przede wszystkim musi być bezpiecznie. Bo VPNy i ich przepustowość. Bo tokeny kryptograficzne, niezbędne do logowania. Bo dziesiątki aplikacji biznesowych. Bo przecież są działy, których po prostu nie da się przenieść…

I co? I działa. Zazwyczaj dzięki tytanicznej pracy cichych bohaterów, którzy w wielu firmach na bieżąco monitorowali i dostosowywali infrastrukturę do niespotykanej liczby użytkowników, łączących się z zewnątrz. Dzięki skupieniu się na ruchu na styku sieci firmowych i „świata”. Nawet dzięki pracy niedocenianych ludzi od awarenessu, konsekwentnie marudzących, czego nie powinno się robić i na co uważać, by nie złapać się na phishingi, czy ograniczyć ryzyko infekcji komputera służbowego albo nawet domowego wpuszczonego „wyjątkowo” do firmowej sieci.

Świat, który zwolnił

A może by tak to zostawić jak jest? Tzn. kiedy całe szaleństwo się skończy wszyscy będziemy łaknąć kontaktów z ludźmi. Myślę jednak, że dla tych u sterów firm (głównie dużych, ale może też i nieco mniejszych), ten specyficzny poligon doświadczalny to w sporej części woda na młyn. Przychodząc regularnie do naszego Miasteczka Orange (nie stacjonuję tam na co dzień) z punktu widzenia gościa miałem wrażenie, że gdy ludzie stamtąd przeszli częściowo na zdalny tryb pracy, miasteczko się nieco – hmmm – odhumanizowało. Miesiąc w domu przy własnym biurku znacząco zmienił w moich oczach odbiór sytuacji. Wcześniej odnosiłem wrażenie, że szefowie bali się, czy pracownicy w domach na pewno zajmą się pracą. Co więcej, wielu z pracowników (ja na pewno) nie było pewnych, czy da radę skupić się na pracy w warunkach domowych. Mam wrażenie, że w dużej części okazało się, że daliśmy… co tam, dajemy (!) radę.

Jestem w takiej sytuacji, że czasami muszę jeździć samochodem po mieście, oglądam Warszawę i jej mieszkańców. Skłamałbym, mówiąc, że nie podoba mi się to, że życie znacząco zwolniło. Że w sytuacji pracy w warunkach domowych przestajemy tak bardzo pędzić, jesteśmy spokojniejsi, życzliwsi dla siebie i dla innych. No i na ulicach nie ma korków, a w komunikacji też można jechać, nie czując na plecach ciężaru współpasażera, a pod bokiem łokcia, wciśniętego nam tam przy wsiadaniu.

Kto chce wracać?

Skoro wszystko działa teraz, to może warto to tak, przynajmniej częściowo, zostawić? Skoro okazuje się, że pracując w domach uważamy na cyberzagrożenia jeszcze bardziej? Skoro poziom incydentów bezpieczeństwa okazuje się być funkcją ludzkiej niefrasobliwości, a nie miejsca, w którym świadczymy pracę? W sytuacji, gdy da się pracować zdalnie, efektywnie i relatywnie bezpiecznie, czy Ci z Was, którym charakter wykonywanych zadań na to pozwala, chcieliby wrócić na dobre do „starych czasów”? A może na jeden tydzień w miesiącu, a reszta – zdalny? Ciekaw jestem Waszego zdania…

A póki co – trzymajmy się, bądźmy zdrowi i #zostańmywdomu.